In de 2,5 jaar dat ik nu boetseer, zijn er totaal verschillende werkstukken uit mijn handen tevoorschijn gekomen. Het is logisch dat je een bepaalde ontwikkeling doormaakt. Als het goed is word je steeds wat beter en besteed je meer tijd aan de afwerking.
Ik begon met wat vrouwtjes en meisjes te boetseren. Al snel kwamen er grotere ideeën in me boven borrelen, waar ik technisch gezien nog niet veel mee kon. Ik merkte dat ik zoekende was naar wat ik nou echt leuk vond om te maken en waar ik goed in was. De diverse dametjes waren erg populair. Ze zitten inmiddels her en der verspreid door het land bij een nieuwe eigenaar. Maar ik wilde iets anders.
Een buste
Ik begon aan een buste, of eigenlijk een hoofd met schouders. In de blogpost ‘Hoofd vol verrassingen’ laat ik zien hoe een paar blokken klei langzaam veranderen in een hoofd. Wat ik niet laat zien zijn de tientallen blaadjes die ik vervolgens gemaakt heb en op haar hoofd heb geplakt om van haar een Lentebol te maken. Wat een werk was dat, net als het glazuren van al die blaadjes met de hand.
In de etalage
Het uiteindelijk resultaat mocht er zijn. Tijdens de expositie vorig jaar mocht Lentebol vele complimenten in ontvangst nemen. Daarna was ze uitverkoren om, samen met Wilkandoe, in de etalage te staan bij The Art Shop in Leiden (in winkelcentrum de Kopermolen). Daar heeft ze bijna een jaar gestaan … tot vorige week.
Wát zeg je?
Tijdens het avondeten vorige week kondigde het vrolijke piepje van mijn smartphone een whatsappje aan. Het was mijn collega, ze meldde me dat één van mijn beelden uit The Art Shop van haar man verkocht was. Het was Lentebol. Er ging een schokje door me heen en ik sloeg een hand voor mijn mond. Met vochtige ogen vertelde ik het Partner.
“Ben je nou blij dat je beeld verkocht is of verdrietig?”, vroeg hij zich af.
“Ja, blij”, riep ik. “Eigenlijk had ik er niet bij stilgestaan dat het echt verkocht kon worden. Ik was van plan geweest het over een paar maanden op te halen voor de volgende expositie en haar samen met twee nieuwe hoofden te presenteren.”
Het voelt heel bijzonder dat mijn beeld nu door iemand ‘in het wild’ gekocht is. Wel een beetje vreemd dat ik nu voor het eerst niet weet wie de koper is. 🙂
Miss Appelig 
Ooooh wat leuk zeg! Ik had me trouwens net bedacht dat als ik over een aantal jaar superrijk ben je betaal om zoiets voor mij te maken, wat vind je daarvan? Je krijgt rijkelijk betaald, zowel met geld als complimenten!
Daar kan ik natuurlijk alleen maar ja op zeggen Laura. 🙂
Gut ja… even moeilijk als er een klei-kind wordt verkocht… Mijn klei-avontuur begon in de herfst van 2011 en ben er met hart en ziel en mijn hele lijf ingedoken. Na 1.5 jaar volop “kleien” mocht ik op uitnodiging van april t/m juni 2013, exposeren in Reade (reuma-centrum in Amsterdam). 29 beeldjes kwamen “uit de kast” (een Australische vriendin noemde me de “closet-potter”) en mochten pronken in 2 vitrines. Uiteindelijk zijn er 8 verkocht.
Jouw verhaal is dus herkenbaar en invoelbaar, want het was inderdaad even schrikken, even slikken en een traantje wegpinken dat de meiden niet meer naar huis kwamen.
Van Harte Gefeliciteerd met de verkoop van jouw pracht-beeld “Lente-bol”, en sterkte met het afscheid…
Leuk dat je je verhaal deelt en ook leuk dat je veel verkocht hebt!
Gefeliciteerd met de verkoop, leuk is dat hè? En inderdaad is altijd even een raar idee dat het nu bij vreemden in huis staat. Ik kon altijd heel moeilijk afscheid nemen van mijn klei creaties, er zijn er dan ook een aantal die in de eigen collectie blijven, die zijn dus gewoon niet te koop. 😉
Ik had er ook eentje voor mezelf gehouden. Helaas heb ik haar een keertje laten stuiteren. Het hoofd heb ik er weer opgeplakt, maar ze is wel een beetje gehavend.
Oh wat gaaf is dat!!! Gefeliciteerd met de verkoop.
Zo nieuwsgierig als ik ben zou ik ook wel willen weten wie de koper is haha.
Super! Ik vind het trouwens een erg mooi beeld, zou het zelf ook wel in mijn huis willen.
wow, gefeliciteerd Jose, en dat er nog maar veel beelden mogen volgen!
Oh gaaf zeg, gefeliciteerd. Vind het nog steeds kunstwerken wat je maakt 🙂
Dank je wel! 🙂
Verkopen is zo gaaf en blijmakend.. Maar ook een beetje verdrietig want je doet afstand van een deel van je..
Inderdaad. Zo gaat het straks met het olifantje ook. Hij is bijna klaar hoor!
Je mag terecht fier zijn (ik ben het ook:-)) ! En weet je, er gaat altijd een stukje van jou mee met je werk … dat deeltje van je is dus niet weg, maar gewoon op verplaatsing !
Dank u, dank u. Pfoe, als je het zo bekijkt valt het wel mee. 😉
Oh dat lijkt mij ook wel dubbel ja! Maar wel ook heel gaaf, goed gedaan!
Van harte gefeliciteerd, ik ga je weer een beetje volgen
groetjes
Ooo, wat leuk! Toch geeft dat een goed gevoel als mensen iets willen kopen dat je zelf gemaakt hebt hè? Ik hoop dat je nog veel maakt en nog heel veel verkoopt – dat zou helemaal leuk zijn!
Gefeliciteerd met de verkoop van ‘Lentebol’ ! Weer een nieuwe mijlpaal in je kunstenaars carriere. Daar kun je trots op zijn!
Thanks!
Dat lijkt me inderdaad een tikkie dubbel. Maar ook een enorm compliment. Dus gefeliciteerd!