Onverwachte en bijzondere ontmoetingen

In de afgelopen maand heb ik een aantal onverwachte en bijzondere ontmoetingen gehad. De ene ontmoeting was zo’n complete verrassing en dat ik ervan schrok. Een andere ontmoeting zat er wel aan te komen, maar het was niet de bedoeling dat die toevallig plaatsvond. Kun je het nog volgen?

In mijn voortuin bloeien prachtige bloemen aan mijn hortensiastruik. De witte bollen zijn zo zwaar dat ze voorover tuimelen en bijna de grond raken. Zonde want zo zie ik er helemaal niets van. Ik besloot er een paar af te knippen en binnen in een vaas te zetten. Gewapend met een snoeischaar liep ik de voortuin in en ik zag nog net op tijd dat er ‘iets’ in de tuin zat en slaakte een gil. Ik was er bijna op gaan staan.

Het beest trok zijn kop terug in zijn schild, maar was zo hongerig dat ie er snel weer uitkwam en aan het onkruid in mijn tuin begon te knabbelen. De middelgrote schildpad trok heel rustig aan het groen en was totaal niet bang voor me. Ik vroeg me ondertussen af wat ik met het beestje zou doen. Ik had geen idee wie de eigenaar was en om nou overal aan te bellen leek me ook wat overdreven.

Ik belde de dierenarts, die zou misschien wel weten van wie de schildpad was. De assistente dacht dat het beestje opzettelijk op straat was gezet, dat gebeurt blijkbaar wel vaker als ze ‘m zat zijn. Ze zei dat ik het beste de dierenambulance kon bellen. “Daar bellen mensen heen als ze een huisdier kwijt zijn”, zei ze.

Een half uur later stond er drie man van de dierenambulance voor mijn deur. De schildpad was volgens hen ernstig verwaarloosd en was of opzettelijk buiten gezet omdat men hem zat was of al een tijdje geleden ontsnapt. Ze namen mijn kleine vriendje mee en zouden goed voor hem zorgen.

Het lot beslist
Vorige maand waren Partner en ik op een verjaardag van een vriend van ons. Daar zijn een aantal mensen die we wel kennen of eerder gezien hebben. Omdat we dit jaar een jubileumjaar vierden waren er meer mensen op het feest die we nog niet eerder gezien hadden. We schoven aan bij een tafel waar de jarige stond met een voor ons onbekend stel. Het bleek dat we in dezelfde plaats woonden en dat schiep meteen een band. Na een tijdje babbelen schoof er nog iemand aan en de vrouw van het stel schoof een plaatsje op om naast met te komen staan. Ineens zag ze wat bekends aan mij en ze zei: “Volgens mij zijn wij familie”.

Het bleek te kloppen. ‘Zij’ is mijn nicht die ik 30 jaar niet gezien had. Onze Partners zijn allebei vrienden van de jarige. We waren allebei erg enthousiast over deze bijzondere ontmoeting. Je snapt wel dat we de rest van de avond gebruikt hebben om bij te praten en elkaar opnieuw te leren kennen. De ontmoeting stond al gepland voor de Vierdaagseweek in Nijmegen waarin onze ouders hadden besloten elkaar in mijn huis te ontmoeten en wij nichtjes zouden elkaar dan eindelijk weer eens zien. Het lot besloot anders en dat is maar goed ook want door een wederom een bijzondere ontmoeting kan ik er helemaal niet bij zijn.

Nieuwe collega’s
Eind mei heb ik namelijk mijn nieuwe werkgever ontmoet en ik ben sinds begin juli aan het werk. De ontmoeting met mijn nieuwe collega’s was als een warm bad. De sfeer is zeer gemoedelijk (het is dan ook in Brabant), mijn werkzaamheden zijn afwisselend en houden vooral teksten schrijven en stoeien met een webshopsysteem in. Ik bof maar dat ik hier terechtgekomen ben.