Het pottenbakseizoen is afgelopen. Tenminste de lessen die ik volgde stopten deze maand en dan mag je in je neus gaan peuteren tot na de grote vakantie. Gelukkig heb ik een eigen draaischijf en de laatste weken ben ik weer behoorlijk verslaafd aan het draaien. Wat zeg ik, ik droom van keramiek, ik zit in een ceramic flow!
In eerste instantie wilde ik natuurlijk voldoende werkstukken hebben voor de rakustook. Maar de potjes met deksel liepen wat uit de hand. Twaalf stuks heb ik er nu, terwijl ik er maar drie voor de rakustook mag gebruiken, en ik ben nog lang niet klaar.
Frozen shoulder fase 2
Inmiddels ben ik met mijn ‘frozen shoulder‘ in fase 2 beland. De boel zit vast. Volgens de orthopeed heb ik 0,0 beweging naar buiten, ik kan mijn rechterarm dus niet naar buiten draaien of zijwaarts omhoog tillen. Een beetje lastig met schakelen tijdens het autorijden en met schoonmaken. De beweging naar binnen toe is gelukkig geen enkel probleem en die heb ik nodig om te pottenbakken. 🙂
Sinds ik daar achter ben draai ik er weer vrolijk op los. Ik heb me op bekertjes gestort, er is een zeepbakje, een suikerpotje met melkkannetje en een aantal lepelrusters of hoe noem je zoiets (schoteltjes om tijdens het koken je vieze pollepel of soeplepel op te laten rusten). Ik wilde nieuwe notenbakjes maken, gedraaid deze keer, niet met een lapje klei in een malletje. O, en bij een notenbakje hoort een lepel en ook daar liep het uit de hand, meer dan tien lepels (groot en klein) liggen er in mijn atelier te drogen.
Er zitten nog vaasjes, waxinelichthouders, vogelbadjes en schaaltjes in mijn hoofd die er ook graag uit willen. De voorraad klei gaat er met een enorme snelheid doorheen en de favoriete engobekleuren zijn op. Maar ik kan niet meer stoppen, die ceremic flow is heerlijk!
Miss Appelig 
Ik ken het, heb er ook last van….
er gaat een wereld voor me open. Wat is een rakustook?
Wikipedia legt het als volgt uit: Raku stoken is een van oorsprong Japanse techniek waarbij het glazuur van een werkstuk (sterk) craqueleert. Eerst wordt een (gebakken) werkstuk geglazuurd. Daarna wordt het in bijvoorbeeld een hout- of gasoven zeer snel tot op een temperatuur van ca. 1000 °C gebracht. Het werkstuk wordt uit de oven gehaald en aan de buitenlucht blootgesteld. Door de snelle afkoeling gaat het glazuur craquelures vertonen. Vervolgens wordt het werkstuk in een zaagselton gelegd. Het zaagsel ontbrandt en veroorzaakt rook. De rook trekt in de craquelé.
Wat leuk om een nieuw vakgebied te ontdekken, je maakt me echt nieuwsgierig.
Dat vind ik leuk om te horen. 🙂
Ik vind ze echt super leuk!
O, o, o, die lepels … hier n lepelflow, geloof ik 🙂
Goed bezig José…..straks in de Vilt flow? 😉
Wie weet. 🙂
Lol! Je bent inderdaad niet te stoppen. Maar je maakt wel een mooie collectie!
Het wordt tijd voor wat nieuws! 🙂