In de blogpost ‘Een haakarm, draaischouder en vilthand’ vertelde ik al dat ik tijdelijk geblesseerd ben. Ik moest het wat rustiger aan doen en mijn draaischijf blijft ongebruikt in mijn atelier staan. Al een aantal weken ben ik niet naar pottenbakles gegaan omdat ik rust moest houden, maar ja ik wil eigenlijk wel weer een keertje draaien.
De fysiotherapeut is inmiddels bang dat ik richting een frozen schoulder ga. Ik ben behoorlijk beperkt in het gebruik van mijn rechterschouder en het lijkt alleen maar erger te worden in plaats van beter. Aangezien ik mijn schouders bij het pottenbakken redelijk stil kan houden wilde ik toch voorzichtig proberen om wat te draaien. Ik zou niet meer dan twee dingen op één dag draaien en maar een klein bolletje klei nemen.
Na een oefenpotje probeerde ik een kopje of mokje te draaien en dat viel niet tegen. Ik had totaal geen last van mijn schouder. Ook bij het tweede mokje en een potje met deksel ging het nog steeds goed. Ik heb wel eens mooiere dingen gemaakt, maar voor een test was het niet slecht.
Jansen had lekker op een kleed in de hoek liggen dutten. Toen ik de boel echter ging opruimen werd ze nieuwsgierig en ze kwam een kijkje nemen. Met haar voorpoten sprong ze op het lage tafeltje en kiepte vervolgens met één poot mijn bak met (klei)water om. Het water stroomde mijn laarzen in en Jansen maakte al kwispelend een spoor van witte pootafdrukken door het atelier.
Twee dagen later heb ik de mokjes afgedraaid en voorzien van een (iets te grof) handvat. Nu nog tijd vinden om ze met engobe te beschilderen.
Miss Appelig 
En verder geen extra last van je schouder gekregen, vroeg zij bezorgd maar met een brede grijns op haar gezicht vanwegen de actie van Janssen…
Jansen is duidelijk weg van keramiekjes! Ik snap wel waarom 🙂
Wat vervelend dat je zo’n last heb van je schouder. Hopelijk kun je snel weer volop potjes draaien!
Dat hoop ik ook! Thanks
Ik vind de mokjes er weer heel leuk uitzien en hou wel van een beetje grove oortjes 🙂 sterktemet je schouder.
Dank je
Wauw, wat een held. Met een blessure toch zo iets moois maken! Sterkte en wees voorzichtig.
Dank je. Ik ga er bijna van blozen. 🙂
oh nee. Wat lastig als je zo graag van alles wil doen maar door de pijn en blessures niets kunt.
Hopelijk ben je snel weer “de oude”.
Leuk he, zo’n nieuwsgierige hond haha…