Eindelijk was het dan zover. Vandaag mochten we onze pup Jansen gaan ophalen en mee naar huis nemen. Als zenuwachtige hondjes liepen Partner en ik ’s morgens door het huis, we popelden van ongeduld. De bench stond klaar, er lagen een plaid en oude handdoek in de auto, de nieuwe halsband en riem zaten in de tas en er waren hondensnoepjes mee.
In Coevorden was Jansen (Iris) het laatste hondje dat opgehaald werd uit een nestje van tien puppy’s. Ze vond het helemaal niks om alleen achter te blijven dus het kwam goed uit dat wij er waren. Na een duidelijke uitleg kregen we een puppypakket en een handig mapje met tips en tricks mee. Jansen mocht natuurlijk ook mee na de afscheidsfoto.
Al snel na vertrek piepte Jansen en stond ze op haar achterpootjes om door de achterruit te kijken. Gelukkig gaf ze het snel op en ze kroop bij mij op schoot. Toen ze op mijn vingers begon te kluiven gaf ik haar een kauwstaafje. Daarna draaide ze wat rondjes op de achterbank, ging liggen en viel een uur lang in een diepe slaap. We hoefden niet eens te stoppen onderweg.
Thuis liep ze vervolgens nieuwsgierig door de woonkamer en ze had al snel een opgerold snoer in de gaten waar ze mee aan de haal ging. Toen ik haar dekentje en speelgoed in de bench had gelegd met wat lekkere snoepjes ging ze er al gauw in liggen. We lieten haar de achtertuin zien, maar die vond ze niet zo interessant. Het kleed was veel beter om een plasje op te doen …
Bewonderen
Tijdens een ommetje ontmoette ze de buurhond en buurman en beide waren weg van haar. Ook bij de dierenarts, waar we langs zijn gegaan om een afspraak voor de inenting te maken, maakte ze een goede indruk. We reden nog even langs de dierenwinkel voor een gordel en wat kauwstaafjes en ook daar werd Jansen uitgebreid bewonderd. Partner stond op een gegeven moment midden tussen een groepje jongedames. “Zo, dat is de laatste keer dat je de hond uit mag laten”, zei ik gniffelend.
Wederom was het kleed slachtoffer en werd als urinoir gebruikt. We besloten het kleed tijdelijk op te rollen en ergens anders op te bergen. We liepen nog even naar de overburen om Jansen te showen en daarna was het tijd voor een slaapje. Ze was net ‘down and out’ toen er aangebeld werd. De kinderen van een nichtje uit de buurt kwamen naar Jansen kijken, maar Jansen gaf niet thuis. We beloofden tijdens de vroege avondronde nog even langs te komen zodat ze konden zien dat ze meer kon dan alleen maar slapen.
Tijdens de vroege avondronde riepen we trots “plasje doen” en “goed zo” nadat juffrouw Jansen zo vriendelijk was geweest twee maal een plasje buiten te doen en ik had de eer om de eerste keer van mijn leven een poepzakje te mogen gebruiken. Op de momenten dat we geen beweging in haar leken te krijgen riepen we het toverwoord: “Pupperdepup” en ja hoor, daar kwam ze aangehobbeld.
Ook voor ons was het een enerverende dag. Nu maar hopen dat Jansen zich vannacht een beetje rustig houdt want wij hebben onze slaap hard nodig. 😉
Al eerder schreef ik over onze pup Jansen in:
Juppie een puppie en Puppy update
Miss Appelig 
Welkom Jansen! Je gaat een mooi hondenleven tegemoet. Geniet maar goed van elkaar.
Jansen is een kei in schattig kijken !
Hartstikke leuk Jose, dat wordt vast genieten van je pupje!
Jansen krijgt 2 hele lieve baasjes. Tja en nu gaat het opvoeden gebeuren. En dat is heel hard werken. Sterkte haha.
Daar zijn we inmiddels wel achter ja. 🙂
Jaaa… Ze is er!
Heel veel geluk en plezier met jullie lieve dier!
Lukt het allemaal een beetje?
Inmiddels gaat het wat beter. Maar ’s nachts in de bench is nog wel een dingetje.
Mijn collega heeft kortgeleden een puppie in huis gehaald. Die is de eerste week beneden gaan slapen omdat de bench ook een dingetje bij hun was. Pup was direct stil en sliep lekker door. Pas wakker als ie wakker gemaakt werd voor een plasje. Na een paar dagen sliep ie zonder problemen (en gepiep) de hele tijd door.
Sterkte hiermee. En bedenk: het is maar een fase haha…