Puppy update

Een paar weken geleden kregen we te horen dat we in aanmerking kwamen voor een pup uit het nestje van een Labrador/Labradoodlekruising. Dolblij maakten we kennis met een puppy dat met gemak in twee handen paste. We mochten tussendoor nog een keer naar de pup komen kijken en we maakten een nieuwe afspraak.

Allereerst zal ik wat duidelijkheid geven over de naam. Jansen (zoals wij de pup noemen) is niet vernoemd naar ex-collega’s, stripfiguren of een modemerk. Partners familie aan moeders kant heet Jansen en deze familie vindt van zichzelf dat ze goedzakken zijn, maar ze zijn wel een beetje eigenwijs. Die omschrijving vonden wij overeenkomen met het karakter van een labradorachtige, vandaar de naam.

Een aantal leden van de familie Jansen is, misschien wel dankzij de naam, behoorlijk verliefd geworden op de pup. Dat kan natuurlijk handig zijn wanneer we een tijdelijke oppas nodig hebben. De naam heeft behoorlijk wat goodwill gekweekt en dat is natuurlijk mooi meegenomen. 🙂

Het loopt
Jansen is inmiddels vijf weken oud. De oogjes en oortjes zijn open en het loopt! Via Facebook worden we regelmatig op de hoogte gehouden van het wel en wee van de Coeverse Doedels. Zo konden we zien dat de puppy’s al een aantal keer buiten zijn geweest en dat sommigen van tuinieren houden. Afgelopen nacht hebben de puppy’s in een afgesloten bench geslapen en dat ging gelukkig zonder problemen.

Feest der herkenning
Toen we vanmorgen bij de kennel aankwamen werden we vriendelijk begroet door een viertal volwassen labradors (en de eigenaars). Ze gingen ons voor naar de tien kleine puppy’s, die ondertussen al minstens twee keer zo groot waren als de laatste keer dat we ze zagen. De puppy’s waren net wakker en ze krioelden door elkaar, één puppy kreeg ons in de gaten en kwam op ons af. Noem het toeval of niet … het was onze eigen pup Jansen.

We namen haar op schoot om even te knuffelen. Jansen probeerde vervolgens de handen van Partner op te eten, wat uiteindelijk niet gelukt is.

Na een tijdje wilde ze weer naar haar broertjes en zusjes en we lieten haar gaan. Het tiental was weer moe geworden en ze zochten een plekje om te slapen. De meesten gingen met z’n allen bij elkaar liggen. Jansen probeerde eerst bovenop de puppyhoop te gaan liggen, maar ze kon haar draai niet vinden. Ze liep een van de benches in, dat was het ook niet helemaal. Tot slot stond ze wat te mopperen voor een bench die dicht zat en toen die open ging kon ze lekker op haar eigen plekje gaan liggen.

Volgens de verzorgers van Jansen is het een goed teken dat ze nu al weet wat haar eigen plekje is en zonder problemen in de bench gaat liggen. We boften maar met zo’n slimme pup, die ook nog eens hele mooie krullen heeft, vonden ze. Nou boffen doen we zeker met SuperJansen, nu nog drie weken wachten tot we haar mee naar huis kunnen nemen. Hopelijk kan ze tegen die tijd al pantoffels en de krant komen brengen en wie weet lukt een kopje thee zetten ook!