Per ongeluk een citroenplantje

Nadat ik mijn huis vol met planten had gezet werd het tijd om iets nieuws te proberen. Ik heb een paar plantjes gestekt en ik heb wat zaadjes geplant. Zeker het planten van de zaadjes ging niet zo makkelijk als ik had gedacht en het projectje was dan ook bijna mislukt. Bijna …

Na het open huis van begin juli had ik veel chips en bier over, maar ook een limoen. In het boek ‘Het Plantenlab’ had ik gelezen dat je van pitjes van een limoen, citroen of sinaasappel een plantje kon kweken.
“Dat wil ik ook!”, riep ik uit na het zien van dit hoofdstuk.

Een beetje zuur
Ik nam een zelfgedraaid bordje en de limoen mee naar buiten om het aansnijden fraai vast te leggen. Er lag stekgrond klaar en een paar mini bloempotjes en een mini kasje. Na het meerdere malen doorsnijden en zelfs prakken van de limoen bleek dat er geen pitjes in zaten.

Tja, dat was een beetje zuur natuurlijk. Een paar weken later probeerde ik het opnieuw. Bij de groenteboer kocht ik een citroen (de groenteboer was zo aardig om een limoen door te snijden waar wederom geen pitjes in zaten). Ik sneed de citroen door en er zaten vier pitjes in, genoeg om een kweekpoging te wagen. Bij het doorsnijden van de citroen had ik per ongeluk een van de pitten doorgesneden, maar ik besloot deze toch te gebruiken.

Wachten
De pitjes gingen in een mini bloempotje met zaai- en stekgrond. De potjes zette ik in een klein kasje en zodra de zon scheen zette ik dat kasje op een plek in de zon. Het lange wachten kon beginnen. Wanneer zouden de groene blaadjes zich laten zien? Elke dag checkte ik of er al wat was uitgekomen of het wel vochtig genoeg was of ze wel goed in de zon stonden. Er gebeurde echter helemaal niets.

Na een paar weken kon ik mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en ik begon de potjes voorzichtig om te spitten. Er kwamen uitgedroogde pitten tevoorschijn. Slechts één pit was nog dik en leek een groen puntje te hebben. Het was de pit die ik had doorgesneden. Ik gooide al mijn liefde op dat pitje en na nog een paar weken kwam er een groen sprietje boven de grond uit.

Nieuwe methode
Ik besloot om het project nog een keer te doen en ik kocht een citroen en een mineola. In de mineola zaten geen pitten. Gelukkig vindt Partner ze lekker. In de citroen zaten deze keer maar liefst acht pitjes. Ik vroeg me af of het handig was de pitjes alvast voor te weken in water en zocht het op.

Op internet vond ik verschillende methodes voor het ‘kweken’ van citroenplanten. Het eerste dat ik las was dat het zeker tien jaar duurt voordat je überhaupt weet of je citroenplant vruchten draagt. Waaaat?!? Het project gaat dus ietsjes langer duren dan ik verwacht had. Vervolgens las ik dat je het schilletje van de pit moet halen, anders kan de vrucht er niet uit. Ow, vandaar dat de doorgesneden pit het wel deed en de rest niet.

Bij methode één leg je de pitjes inderdaad een nacht in water om te laten weken. Daarna stop je ze in de grond, zoals ik al eerder gedaan had. De tweede methode zegt dat je de pitjes in vochtig keukenpapier en een plastic bakje moet laten ontkiemen. Ik probeer beide methodes met vier pitjes.

Partner kwam ook nog met een mineolapitje aanzetten van de mineola die hij bij zijn ouders had gegeten. Die neem ik ook mee in het project. Nu maar weer wachten, wachten, wachten.

Advertentie