Tenminste, zo denk ik dat Partner de laatste weken door zijn woning heeft gelopen, met dat liedje in zijn hoofd. De woning die vrijdag overgedragen wordt aan een andere familie en die de afgelopen weken zo goed als leeggehaald is. Zelf heb ik er slechts een aantal weekenden doorgebracht, voor mij was het meer een vakantiehuis.
In de zomers heb ik heerlijk in de enorme tuin gezeten, op het grasveld of beschut achter de glazen wand op het terras. Nieuwsgierige vogels hielden hun kopje schuin om te zien wat voor vreemd wezen zich in hun tuin durfde te vertonen. Libellen vlogen over, stopten soms op het muurtje naast mijn kopje thee en vervolgden hun weg naar de vijver.
De oprit
Ik kon me behoorlijk ergeren aan auto’s die voor de oprit geparkeerd stonden. Je zou toch denken dat mensen wel zien dat er een auto op de oprit staat die er ook weer een keer af wil. Partner maakte zich daar niet zo druk om, hij was het gewend en reed dan een stukje over het fietspad naar de volgende oprit van de buren.
Ik heb het muurtje van de oprit er wel eens uitgereden, omdat er iemand voor de oprit geparkeerd stond en ik een onmogelijke draai moest maken om eruit te komen. Gelukkig ben ik niet de enige die dat gedaan heeft, een nicht van Partner heeft dat ook een keer gedaan dus ik bevind me in goed gezelschap. 😉
Generaties
Niet alleen Partner moet afscheid nemen van het huis, ook zijn ouders hebben in het huis gewoond. Zijn vader ging er de laatste jaren nog wekelijks heen om de tuin bij te houden. En ook zijn grootouders hebben er gewoond. Het huis is vanaf ca. 1936 in de familie geweest, drie generaties lang.
Bos
Ook het bos zal ik missen, vooral het uitzicht. Ik heb me vaak voorgenomen er te gaan wandelen, slechts één keer heb ik dat ook echt gedaan. Ik was nog bang om te verdwalen, maar dat gebeurde natuurlijk niet. Wel werd ik bijna omver gereden door mountainbikers. Er is namelijk een heus mountainbikepad in het bos. Je moet het maar net weten.
In de tijd dat ik nog hardliep, heb ik ook een keer door het bos gerend. Dat was geweldig! Toen ik echter net aan mijn minuutje rustig lopen bezig was werd ik ingehaald door een stuk of 40 dames die aan het trainen waren voor de Marikenloop. Volgend jaar doe ik ook mee, dacht ik toen nog. Inmiddels hangen mijn hardloopschoenen aan de wilgen en ik kan er niet meer bij. 🙂
Herinneringen
We hebben leuke herinneringen aan het huis, maar nu is het tijd voor een nieuw gezin om er nieuwe herinneringen te maken. Ik geloof dat ze flink gaan verbouwen en we zijn dan ook zeer benieuwd wat ze er van gaan maken. Hopelijk mogen we nog een keertje komen kijken.
Miss Appelig 
Oh wauw! Wat is het huis al lang in de familie… Ik zou het heel raar vinden om er dan afscheid van te nemen… Maar soms is het tijd om andere wegen te bewandelen (of te hardlopen haha) Ik ben benieuwd wat de nieuwe familie voor verbouwing gaat doen.
Veel geluk ❤
Lijkt me best lastig om afscheid te nemen van een huis dat al zo lang in de familie is.
Op de foto’s ziet het er trouwens erg mooi uit. 🙂
Het huis ziet er erg mooi uit, dus het leek me na zoveel voorvaders niet mee om daar afscheid van te nemen.
Het valt soms niet mee je tastbaar verleden achter te laten…
Wat een prachtige ‘overview’ van het huis heb je gemaakt ! Afscheid nemen is een kunst – en nog niet eens zo’n eenvoudige. Maar je zwaait Partner zijn huis met stijl uit …
Dank je, ik heb m’n best gedaan. 🙂
Kan me voorstellen dat het even slikken is om afscheid te nemen van zo’n huis. Maar je hebt er een mooi monumentje van gemaakt. Ook voor jullie tijd om nieuwe herinneringen te maken.