Een concert met olifanten en overvallers

Heel soms ga ik naar een klassiek concert. Dat is dan omdat mijn ouders kaartjes hebben en niet kunnen, zoals afgelopen weekend het geval was. Hoewel ik thuis niet vaak naar klassieke muziek luister kan ik het wel waarderen, zeker als het Beethoven of Mozart is. Partner en ik kregen de eerste en achtste symfonie van Beethoven en het klarinetconcert van Mozart te horen.

Hoewel we op tijd vertrokken waren, bleek het door wegwerkzaamheden en ruzie met de TomTom een race tegen de klok te worden om het te halen. Toch nog op tijd renden we De Doelen binnen. Met een hoog adrenalinegehalte in mijn lijf en een geïrriteerde Partner naast me begonnen we aan het concert.

Anders dan tijdens een cabaret- of toneelvoorstelling, kun je bij een concert even afdwalen. Je hoort de muziek toch wel en kunt gerust kijken naar de wildmaaiende kaken van de meneer voor je, die zojuist een kauwgompje kreeg van zijn vrouw (of vriendin?). Niet alleen je ogen kunnen afdwalen, maar ook je gedachten. Eerst gaan ze naar de autorit van even geleden en naar het moment dat je dacht dat je het niet zou gaan halen. Daarna neem je de muziek helemaal in je op en gaat de fantasie met je op de loop. Met mij tenminste …

De overvallers
Ik zie de deuren naast de muzikanten opengaan en er komen twee zwarte Pieten naar binnengerend. Alleen strooiden ze niet met pepernoten, ze zwaaien met pistolen en rennen de zaal in. De muzikanten spelen geconcentreerd verder terwijl de mensen in de zaal geschrokken opspringen en beginnen te gillen. Ook vanachter uit de zaal komen twee overvallers de zaal in. Ik zit op de hoek van de rij, sta op en geef er één een knietje. Ik pak het pistool af en zet het op zijn hoofd. Op mijn nieuwe lichtgekleurde vest zie ik een zwarte schminkstreep zitten, grrrr. Ik sla de overvaller met het pistool knock-out en ga achter de andere aan. Gelukkig komen er nu bewakers de zaal binnen die de andere overvallers overmeesteren. Net op het moment dat alle zwarte Pieten in de boeien geslagen zijn is de Eerste Symfonie afgelopen en klinkt een oorverdovend applaus. Ik buig en neem het applaus in ontvangst. Ik hoop dat ik een vergoeding krijg voor die streep op mijn vest.

Mozart
Na Beethoven is het tijd voor het klarinetconcert van Mozart. Klarinettist Sharon Kam komt het podium op en steelt de show. Voor Partner is het wat te langzaam allemaal. Hij hoopt dat er na de pauze wat stevigere muziek gespeeld wordt.

Olifanten, vogels en vlinders
Partner heeft geluk. De Achtste Symfonie is inderdaad een stuk steviger. Het begint met een zware explosie van geluid en ik zie hoe de slurf van een olifant de deur van het podium opengooit. Glimlachend kijk ik naar Partner, maar hij heeft niets gezien. De olifant blijft halverwege de deur staan, zijn rol is alweer voorbij. Langs hem heen fladderen tientallen vogels en vlinders naar binnen, ze hebben nu het hoogste woord. Eindelijk mag de olifant naar binnen, hij stampt het podium op en zwaait vrolijk met zijn slurf in het rond. Daarna moet hij zich weer even inhouden en wachten tot de vogels en vlinders hun rondje weer gevlogen hebben. Het is geweldig om te horen en te zien hoe de olifant en de vogels en vlinder elkaar afwisselen. Het is alleen jammer dat ik blijkbaar de enige ben die van het schouwspel iets meekrijgt.