… zonder de trein, inderdaad. Afgelopen week heb ik voor het eerst sinds jaren weer eens met de trein gereisd en het viel me niet tegen. Ik reisde zelfs drie dagen achter elkaar, waarbij ik gebruik maakte van een bewaakte fietsenstalling, de stiltecoupé en de NS-snelbus vanwege werkzaamheden aan het spoor.
Vanuit Gouda is er een directe treinverbinding met Amersfoort, waar ik had afgesproken met een vriendin. En omdat die reisafstand net zo lang is als de verwachte reisafstand met de auto zonder file besloot eens een keer met de trein te reizen. Als ik dan in de stiltecoupé zou gaan zitten kon ik bovendien mijn iPod met luisterboek opzetten, heerlijk relaxt dus.
Minder relaxt is de busverbinding om van mijn huis naar het station te komen. De bus stopt weliswaar op 1 minuut lopen van mijn huis, maar geeft me op het station slechts een paar minuten om naar het juiste perron te rennen. Op de terugweg zou ik bijna een half uur op mijn bus moeten wachten. Ik besloot daarom met de fiets te gaan en die in de bewaakte fietsenstalling te zetten, voor slechts 1,25 euro per dag. Binnen no-time kreeg mijn fiets een bonnetje aan het stuur en ik een bonnetje mee. Afrekenen doe je bij het weggaan.
In de stiltecoupé genoot ik van de rust en mijn luisterboek tot we in Utrecht aankwamen. Daar kwamen twee kwebbelende vrouwen en een luid pratende man aan de telefoon de coupé binnen. Ze hadden duidelijk niet door in wat voor coupé ze zaten. Eerst hoop je nog dat iemand anders er wat van zegt, dan twijfel je of je het zelf zal doen, vervolgens berust je erin en bedenk je je dat je dat laatste kwartiertje ook wel doorkomt.
De pijlen van Amersfoort
Op station Amersfoort haalde ik het uitgedraaide plattegrondje uit mijn tas om zo de weg naar het centrum te vinden, maar dat bleek helemaal niet nodig te zijn. Wat is het toch ontzettend fijn als er mensen zijn die met je meedenken. Op de grond waren om de zoveel meter pijlen aangebracht die me in het centrum brachten. Ik ben iemand die elke keer de kaart erbij pakt om te checken of ik nog wel goed ga, dus die pijlen scheelden ook nog eens een hoop tijd. Na een kwartier lopen stond ik in het centrum.
Toen ik na een dagje Amersfoort mijn fiets weer uit de stalling haalde vroeg ik of de fiets braaf was geweest.
“Ik heb ‘m een paar keer moeten corrigeren, maar verder ging het prima”, zei de medewerker.
“Nou dat valt me dan mee voor de eerste dag”, zei ik en ik bedankte de medewerker. Op een wat nasputterende fiets reed ik vrolijk naar huis. 🙂
Naar Maastricht
Zaterdag vertrokken Partner en ik naar Maastricht. We haalden netjes al onze aansluitingen en in Sittard stonden NS-bussen klaar om ons naar Maastricht te vervoeren omdat er aan het spoor gewerkt werd. Geen lange rijen, geen mensen die een half uur moesten wachten. Er waren voldoende bussen voor iedereen en om 12.00 uur konden we al inchecken in ons hotel.
De zon scheen dus we liepen snel de Servaasbrug over de stad in. We winkelden een beetje, gingen wat kerken binnen, inclusief de oude kerk waar nu boekenzaak Polare in huist en probeerden een plekje te bemachtigen op een van de overvolle terrasjes. Ik zag schattige vogeltjes van keramiek, schilderijen van Ada Breedveld waar tasjes van gemaakt zijn en vooral veel blauwe luchten. We hebben de dag afgesloten met een heerlijk diner bij Carnal.
Zonder de trein was ik de afgelopen drie dagen dus gewoon thuis geweest.
Miss Appelig 
Polare is leuk he? Ik kan daar als het moet zo een dag doorbrengen (alleen vind mijn beurs dat niet fijn). Bijzonder sfeer en vriendelijke mensen.
Leuk die tasjes… Ik geloof dat ik weer een keer naar Maastricht ‘moet’…
Ja, die stilte coupe wil maar niet stil worden.
Fijn om te lezen dat jouw fiets zich goed gedraagt bij anderen.
Ik moet daar toch ook eens werk van maken.
Vriendelijke groet,
Een dagje Maastricht Lijkt me heerlijk!!!
En zo zie je maar hoe een trein heerlijk handig kan zijn 🙂
Die kerk is wel een heel bijzonder setting voor de boekenzaak ! Moet toch wel een apart sfeertje hebben …
Zoveel geluk heb ik meestal niet met de NS. Maar ja, ik moest ook altijd met de Fyra mee. Die reed meestal niet. Ik ben trouwens wel groot fan van de OV-fiets. Voor een paar euro een fiets tot je beschikking op het station. Ik ga nooit meer met de trein maar mijn OV-fiets abonnement heb ik nog.