Een heerlijke herfstdag met paddenstoelen

Ik heb zo’n vaag vermoeden dat we dit weekend toch echt de laatste warme en mooie herfstdagen wel gehad hebben. Volgens de weerberichten gaan de temperaturen nu naar beneden, zoals het hoort. Daarom ben ik naar het bos gegaan om een heerlijke wandeling tussen de vallende bladeren te maken.

Wandelvriend S. en ik trokken er op uit naar het Zeisterbos in de hoop wat paddenstoelen te spotten en pannenkoeken te eten. Ik kan jullie nu alvast verklappen dat deze missie ruim geslaagd is. Ik wilde S. niet vervelen met het constant maken van foto’s en ik had mijn camera thuisgelaten. Het ging tenslotte om de wandeling, toch?

Al snel nadat we te voet vertrokken en de prachtige bruine en oranje kleuren op de grond zagen (en de nog groene bladeren aan de bomen), kreeg ik spijt van mijn beslissing. Vriend S. haalde zijn nieuwe smartphone uit zijn zak en zette de ene na de andere paddenstoel op de foto. Met verbazing keek ik toe hoe hij verslaafd leek aan het foto’s maken. Zo moet het dus voor Partner zijn als we op vakantie of een dagje weg zijn en ik alsmaar foto’s wil maken, hm.

Tomaat met geitenkaas
Ik haalde mijn mobieltje tevoorschijn en probeerde ook foto’s te maken, maar S. zat steeds in de weg. Soms probeerde ik hem met een woordelijke hint weg te sturen en als dat niet lukte gaf ik hem een zetje. We zagen veel verschillende soorten paddenstoelen en toen we ook de vliegenzwam tegenkwamen verdacht ik het Zeisterbos ervan deze hier expres neergezet te hebben. Na een juichkreet van mijn kant die diep in het bos te horen moet zijn geweest zei ik:
“Dit is gewoon een tomaat met stukjes geitenkaas erop! Het bestaat niet dat we zoveel verschillende soorten tegenkomen.”

Niet kiezen maar delen
Na anderhalf uur fotograferen wandelen kwamen we langs ’t Jagershuys waar het pannenkoekenrestaurant open was. Na heeeeeel lang op de kaart gekeken te hebben konden we nog steeds geen keuze maken. We besloten daarom onze pannenkoeken te delen, dan hadden we twee smaken! De Italiaanse pannenkoek met carpaccio was erg lekker en ik wilde halverwege eigenlijk niet ruilen voor de appelpannenkoek die natuurlijk ook ontzettend lekker was.

Blaffende herten bijten niet
Het laatste stuk van de route liepen we langs een hertenkamp waar kleine hondjes flink aan het keffen waren tegen de herten. Later bleek dat de herten er ook wat van konden. Ze blaften gewoon terug, ik wist niet dat ze dat konden. Weer wat geleerd. Het Zeisterbos gaat op ons lijstje, daar gaan we vaker heen!

(NB de onderste foto is gemaakt door S.)