Via een kennis kwam ik erachter dat er in Soest een winkel zit waar klei- en speksteenbenodigdheden worden verkocht. Het is altijd gevaarlijk om mij in zo’n winkel los te laten. Ik kan zomaar met een oven of een draaischijf de winkel verlaten en dan ben je toch ruim 1200 euro lichter of 25 kilo zwaarder als je veel speksteen meeneemt.
Het leek mij niet onverstandig om een chaperonne mee te nemen. Omdat De Hazelaar ook een beeldentuin en galerie heeft wist ik mijn moeder over te halen met me mee te gaan.
“We zijn ongeveer een uurtje weg”, had ik tegen mijn vader gezegd, die in de buurt van Soest bij mijn zusje thuis op ons wachtte.
Werk van Guido Messer in de beeldentuin van De Hazelaar.
Om 11.00 uur reden we het parkeerterrein op en even later liepen we uiterst langzaam langs de beelden. Het was een graad of 30 en er was gelukkig wat schaduw in de beeldentuin. Er was zeer divers werk te zien van acht hedendaagse kunstenaars.
De winkel in
We besloten de galerie tot het laatst te bewaren en namen eerst een kijkje in de winkel. Ik verdwaalde bijna tussen alle vijlen, lomers, ovens, kwasten, tangen, engobespuiten, draaischijven enz.
Er was een enorme collectie aan gereedschappen aan de ene zijde van de winkel en ik was blij dat ik van tevoren een lijstje had gemaakt. Aan de andere kant van de winkel stonden grote bakken met speksteen in alle soorten en maten. Ook waren er rekken vol met engobes en glazuren.
Wat neem ik mee?
Het werd tijd om te bedenken wat ik nu echt mee wilde nemen en met een mandje om mijn arm ging ik mijn lijstje af. Mams was ondertussen druk aan het zoeken tussen de stukken speksteen en legde een paar mooie exemplaren apart. Bij 25 kilo aan speksteen kreeg je behalve korting ook nog drie vijlen.
“Ik denk dat ik 25 kilo toch een beetje veel vind”, zei ik tegen mijn moeder. Ze knikte.
“Ik weet niet eens hoe lang ik dit vol ga houden en of ik het leuk genoeg vind.” Weer knikte ze. We legden de uitgezochte brokken speksteen op de weegschaal, die gaf 32 kilo aan. Oepsie!
De chaperonne heeft niet erg haar best gedaan mijn aankopen te beperken. 🙂 Met een kofferbak met glazuren, gereedschap en 25 kilo speksteen reden we weg. Het was 13.00 uur en mijn vader en zusje begonnen zich al af te vragen of we nog wel terug zouden komen. Ik ben bang dat we toch nog een keertje terug moeten, want we zijn helemaal vergeten naar de galerie te gaan.
Miss Appelig 
Ik ga dan ook uitkijken naar je volgende blog voor een beschrijving van de galerie.
Of laat jij eerst nieuw eigen werk zien van je 25 kilo?
Vriendelijke groet,
Ik ben al ruim 15 uur aan het vijlen aan mijn eerste ‘kunstwerk’ en het is nog lang niet af. Dat duurt dus nog wel even. 🙂
Lijkt mij ook heel leuk om speksteen te bewerken, al is dat voor mij fysiek te zwaar. Ik houd het maar bij klei, maar ik ken het dat je veel te lang blijft hangen en jezelf al snel arm koopt aan allerlei gereedschap en materiaal. Zo verleidelijk als je zoveel spullen bij elkaar ziet.
Wauw!! n dat soort winkels kun je je hartje ophalen haha.
Zo moest ik altijd een boekenwinkel in. Onder begeleiding. Anders kocht ik de hele toko leeg :’)
Ik geloof graag dat je je hart kunt ophalen!!
Ik kijk stiekem al uit naar de eerste stenen dametjes 🙂
Leuk, leuk, leuk. Benieuwd naar de speksteen creaties en naar je glazuren….
Super leuk! (En goed dat je chaperonne je niet heeft tegen gehouden. Je mag best wat uitgeven aan je hobby’s toch? ;))
25 kilo speksteen…. Je kunt daar heel veel mooie kleine beeldjes uit halen. Ben erg benieuwd!
Je moeder hoopt vast dat je iets voor haar gaat maken!
Dat heb je mooi goed! 😉