Een paar weken geleden vroeg een kennis me of ik al eens met speksteen had gewerkt. Dat had ik niet, eerlijk gezegd heeft het me nooit zo getrokken. Sommige mensen kunnen in vervoering raken van een brok steen, maar ik had er niet veel mee. Zij had echter speksteen en materialen liggen dus ik kon het meteen proberen.
In een mandje met kleine brokken speksteen lag een lichtgroen exemplaar me aan te staren. Daar begint het dus al mee, met de keuze van de steen. Zie je er iets in; lijnen die je kunt versterken, de mogelijkheid tot het maken van een rondje of een driehoek. Ik zag mooie ronde lijnen en pakte het lichtgroene stuk.
Er lag een groot assortiment aan vijlen op tafel, van heel grof en groot tot heel fijn en klein. Ik pakte een tussenmaatje en begon voorzichtig te vijlen. Het viel me op hoe makkelijk het ging. Met steen verwacht je toch dat je behoorlijk wat kracht moet zetten, maar de vijl ging als een mes door de boter. Het bleek vrij makkelijk te zijn om met de juiste vijl bepaalde lijnen in de steen te krijgen.
Ik had geen idee wat ik wilde maken en dat is nou het fijne van speksteen. Je hoeft niet perse een konijn of mannetje te maken, de steen op zich is vaak al mooi genoeg. Je kunt er ook voor kiezen een deel ruw te laten en een deel te vijlen en te polijsten en je ziet wel wat eruit komt. Met waterproof schuurpapier kun je bepaalde stukken in een bak met water superglad polijsten. Het water haalt het stof van de steen zodat je meteen de prachtige kleur van de steen kunt zien.
Dat wil ik thuis ook
Al snel begon het speksteenvirus me te grijpen. Dit wilde ik thuis ook doen, maar waar haal ik speksteen vandaan? De kennis vertelde me dat er in Soest een zaak zit, De Hazelaar, waar je benodigdheden voor beeldhouwen en boetseren kunt halen. Daar wilde ik natuurlijk zo snel mogelijk naartoe.
In een andere blogpost neem ik jullie mee naar de wondere wereld van De Hazelaar waar ik slechts 25 kilo aan speksteen meenam. Thuis aangekomen wilde ik even proberen hoe de vijlen werkten en ik heb vervolgens drie uur onafgebroken in de tuin zitten vijlen. De tuinbank, tuintafel, het terras, mijn nieuwe korte broek en slippers zaten helemaal onder het steengruis. Maar ik was even helemaal in mijn eigen wereldje. 🙂
Miss Appelig 
Ik doe het niet.. Ik doe het niet… Ik doe het niet…
Zo af en toe een workshop oké.. maar ik ga niets aanschaffen. Ik doe het niet, ik doe het niet, ik doe het niet..
Ja, dat dacht ik dus ook. 🙂
Fantastisch!!
Dit is net zoiets als iedereen kan schilderen. 🙂
Ik krijg ook zin om lekker aan de knutsel te gaan. Want dit zou ik wel kunnen. Het geeft alleen zoveel rommel…
Ben benieuwd naar je creaties hiermee.
Ik denk inderdaad dat iedereen (die het leuk zou vinden) dit ook wel kan. Er gaan nog wel wat tientallen uurtjes vijlen inzitten voordat ik wat kan laten zien. 🙂
Tientallen uurtjes? Dan blijft er een kiezelsteentje over :’)
Leuk! Ik heb zoiets ook wel eens gebruikt… Héél wat jaren geleden.
Leuk, een enthousiast verhaal!
Ik ben benieuwd naar het resultaat.
Nieuwsgierige groet,
Nu weet ik dus waaruit die gruis achterlatende sfeerlamp van me gemaakt is …
‘k Ga in afwachting van je nieuwe creaties op zoek naar een zakje spekjes. Heb ik nu plots zin in 😉
Lijkt mij ook leuk, alleen niets voor mij!!
Wat Rianne zegt….
Jij altijd met je besmettelijke hobby’s! 😉