Al jaren rijd ik met mijn auto in vliegende vaart over de wegen. Vroeger was ik niet zo’n snelheidsduivel. Ik durfde niet op een brommer te rijden vanwege de ‘enorme’ snelheid. Ooit zat ik een middag achterop een Harley Davidson van een kennis. Liever zit ik knus in de auto dan achterop een brommer of motor.
Een aantal keer per jaar ga ik wandelen of een museum bezoeken met een vriend S. Deze keer leek het hem een leuk idee om er met de scooter op uit te gaan. Eerst sputterde ik een beetje tegen, maar al snel dacht ik. Waarom ook niet?
Ga nou zitten
Het was natuurlijk even wennen om achterop de scooter plaats te nemen. Na een enorme beenzwaai kwam ik op het comfortabele grote zadel terecht, geen probleem. Net boven mijn stuitje prikte er echter een metalen steuntje in mijn rug, dat later een blauwe plek opleverde. Om ook de bestuurder een plaats op het zadel te gunnen kreeg ik al snel spierpijn aan de binnenkant van mijn bovenbenen en waar moest ik in hemelsnaam mijn voeten kwijt?
Trillende onderkin
Na wat gehannes en geschuif zat ik goed en we gingen op weg van Nieuwegein naar Wijk bij Duurstede. Eerst reden we langs het water op een geasfalteerde weg, daarna kwam er een uitdaging. De klinkerweg had flinke hobbels en kuilen, hopelijk heeft het een positief effect gehad op mijn trillende onderkin, die moet nu echt een stuk strakker zijn. 🙂
Baby’s zoeken en Koningijs
We reden over smalle weggetjes tussen het groen. We kwamen langs mooie boerderijen en zagen een ooievaar in het weiland. Die prikte met zijn snavel in de grond.
“Hij is op zoek naar beestjes”, zei S. enthousiast.
Ik zuchtte diep. “Nee, natuurlijk niet”, zei ik. “Hij is op zoek naar baby’s die hij dan langs moet brengen”. Tss, sommige mensen snappen ook niks.
Na zo’n drie kwartier rijden kwamen we in Wijk bij Duurstede aan. We tuften door het kleine, maar o zo pittoreske centrum op weg naar het haventje. We namen plaats op het Terras en zijn daar een hele tijd in het zonnetje blijven zitten. Na een wandelingetje door het dorpje en een overheerlijk ijsje (ooit gehoord van Koningijs!) reden we terug.
Cherry Inn
In Cothen maakten we een stop omdat we een grote gouden M zagen. Nee, niet de M van McDonalds. Hier zat de Cherry Inn en het was er behoorlijk druk. Bij de ingang van de kersenboomgaard van Vernooij stonden kraampjes waar je kersen kon kopen. Wil je de kersen meteen opeten, dan kan dat op een van de zitjes op het grasveld. We wisten niet wat we zagen!
We vroegen ons ook af wat de kleine uitkijkpostjes bij de kersenbomen deden. Er stond iemand in die aan lijnen trok die aan de diverse bomen vastzaten. We denken dat het vogelverschrikkers zijn die aan de touwtjes trekken als er vogels van plan zijn kersen op te eten.
We vervolgden de terugweg met het zonnetje op onze bolletjes. Zo’n dagje met de scooter erop uit is helemaal zo slecht nog niet!
Miss Appelig 
Dat was een leuk ritje!!
Klinkt als een mooi dagje uit
Heerlijk hoor, koningsijs, kersen en een strakke kin!
Oh dat klinkt als een super leuk ritje!
Ik zou er bijna kersen van gaan lusten… Maar misschien lust Gers Pardoel ze wel … 🙂
Lijkt me heel leuk. Op een scooter durf ik nog wel.
Wat ziet dat terrasje er gezellig uit. Leuk, zo’n dagje!