Ja, ik kan!

Na het boetseren van al die badmutsen wilde ik wel weer even wat anders uit mijn handen laten komen. Iets eenvoudigs, dat ik vervolgens ingewikkeld kon versieren. Normaal gesproken vind ik het niet leuk om iets na te maken (niet bewust in ieder geval), maar om het mezelf makkelijk te maken greep ik naar het boek Klei!

In het boek Klei! staan heel veel leuke voorbeelden, sommige met een mal erbij. (Ik schreef daar al eerder over in de blogpost Fabuleus Keramiek.) Uit het boek pakte ik de mal van een kan en maakte een kopietje op 100% en op 130%. Zo kan ik de kan in twee verschillende formaten maken.

Op een plak uitgerolde klei legde ik de mallen en sneed ze uit. Nadat ik de kannen in elkaar gekleid had volgens de beschrijving van het boek heb ik ze een dagje afgedekt laten staan om wat stevigheid te krijgen. Ik maakte wel alvast de oren en boog ze in de juiste vorm. Als de oren wat steviger zijn is het makkelijker om ze te monteren.

Ik maakte een extra rand aan de onderkant van de grote kan en begon toen met het maken van de spiraalvormen. Tenslotte wilde ik de kan pootjes geven, niet drie of vier maar acht. De kleine kan kreeg drie pootjes en een sierlijk oor.

Inmiddels zijn de kannen voorzien van een laagje onderglazuur en staan ze te wachten om afgebakken te worden.