Toen ik nog een puber was, vond ik impressionistische schilderijen al erg mooi. Met name de schilderijen van Claude Monet spraken me erg aan. Ik wilde voor mijn verjaardag graag een grote ingelijste poster van één van zijn werken. Die kreeg ik niet, volgens mij omdat mijn vader zich niet kon voorstellen dat ik het echt mooi vond.
Van het geld dat ik voor mijn verjaardag kreeg kocht ik alsnog een ingelijste poster van de schilder en ik kijk er nog iedere dag naar. Wat mijn vader dan weer wel deed was, tijdens een vakantie in Frankrijk, een tripje plannen naar Giverny. Giverny is de plaats waar het huis van Claude Monet staat en waar hij jarenlang gewoond en gewerkt heeft. Hij haalde veel van zijn inspiratie uit zijn eigen tuin.
Die tuinen zijn te bezichtigen en ik vond het geweldig! Zo geweldig dat ik al jaren tegen Partner roep dat ik er weer een keer heen wil. Toen we vorige maand in Parijs waren (Giverny ligt op ongeveer een uur rijden van Parijs) was het moment aangebroken. We waren al aardig opgewarmd omdat we de schitterende schilderijen van de waterlelies hadden gezien en naar het Marmottan waren geweest waar veel werk van Monet hangt.
(Klik op de foto’s voor het onderschrift en/of een vergroting.)
De tuin in
Toen we een half uur na opening van de tuinen aankwamen stond er al een bescheiden rij, maar het was heerlijk weer en we sloten aan. Na het kopen van een kaartje liepen we eerst een rondje in de museumshop waar ik me enorm moest inhouden om niet nog een poster te kopen. Daarna gingen we de tuin in. Partner vreesde al dat ik los zou gaan en alle bloemen en planten zou fotograferen. En ja, daar was ik natuurlijk ook voor gekomen dus ik stelde hem niet teleur.
Er zijn twee tuinen. De eerste tuin is voor het huis met lange border met bloeiende bloemen. Voor de tweede tuin moet je door een tunneltje dat onder de weg doorgaat. Dan kom je in de tuin met de vijver met de beroemde waterlelies en het groene bruggetje. Natuurlijk is het hartstikke druk op het bruggetje, iedereen wil daar gefotografeerd worden.
Boven het gekakel van de toeristen uit klonk het gebrul van kikkers. Wanneer je goed keek zag je dat de wangen van de kikkers opgeblazen werden tot grote bellen (zie foto). Nadat ook ik op het bruggetje had geposeerd liepen we terug naar de eerste tuin voor een bezoek aan het huis van Monet. Het was wederom een geslaagd bezoek, maar je moet wel tegen drommen mensen kunnen.(Klik op de foto’s voor het onderschrift en/of een vergroting.)
Miss Appelig 
Ik kan me voorstellen dat je het erg mooi vond!!
Prachtig!
Oh wow, dit is waarom de lente zo fijn is!
Ik kan me best voorstellen dat je in zo’n tuin inspiratie krijgt! Die kikker is grappig … 🙂
Als ik ooit de lotto win dan wil ik ook zo wonen… zucht… Zo mooi!
Daar blijf je foto’s maken!