Een schrift met uitdagingen

Begin dit jaar had ik me voorgenomen geen goede voornemens te maken. Ik wilde wel een aantal dingen gaan proberen in 2014. Geen voornemens dus, maar uitdagingen. Om te voorkomen dat deze uitdagingen wegzakken heb ik ze opgeschreven.

Afgelopen week kocht ik een superdik schrift in een ringband met verwisselbare tabjes. Hierin noteerde ik voorin mijn uitdagingen, maar ook huis-, tuin- en keukenklusjes. Die klusjes zijn soms zo vervelend dat het uitdagingen op zich zijn. 😉 Ik heb inmiddels drie pagina’s gevuld.

De grootste uitdaging is het opbrengen van de discipline om ook echt met het schrift en de opdrachten aan de gang te gaan. De opdrachten variëren van het opruimen van een bepaald deel van het huis tot het haken of breien van een lampenkap en van het verkopen van mijn oude keyboard op marktplaats tot het openen van een webshop op Etsy. Helaas gaat de geplande expositie in april door onvoorziene omstandigheden niet door. Een belangrijke uitdaging is daarom het vinden van nieuwe locaties om te exposeren (tips en contacten zijn van harte welkom).

De eerste uitdaging
Ik wilde mijn eerste uitdaging niet al te moeilijk maken. Al een tijdje vind ik dat ik wat creatiever moet zijn met koken. Ik vind het niet vervelend om te koken, maar ik doe er niet echt veel moeite voor en probeer niet vaak iets nieuws. Je raadt het al, ik heb mezelf opgedragen minimaal een keer per maand iets te koken uit een van kookboeken of -tijdschriften die ik heb. In dit geval was het Jamie Olivers magazine van deze maand, waar ik twee gerechten uithaalde. De gepofte zoete aardappel met brie en de omeletrolletjes met appel en hüttekäse.

De zoete aardappel moest zeker 40 min in de oven. Daarna moest ik ‘m opensnijden, de inhoud met boter omroeren, vullen met brie en lente-ui en opnieuw in de oven doen. Ondertussen kon ik met de vulling van de omeletrolletjes beginnen. Ik raspte een appel en deed er hüttekäse en pompoenpitten bij.

Een dunne omelet maken bleek moeilijk te zijn. Het werd geen mooie ronde plak waar ik iets in kon scheppen, maar een klein rondje met twee uitlopers. Ik deed er nog maar een ei bij en voilá het lukte zowaar. Voor mijn volgende actie kreeg ik applaus van Partner. Ik gooide het ei in de lucht, liet het een halve salto maken en ving ‘m weer op in de pan.

“Nu heb ik er alle vertrouwen in dat het goed komt”, zei Partner. Helaas bleef de tweede omelet aan de pan plakken en het werd een rommeltje. Ik gooide de vulling er maar gewoon bovenop. De omeletrol en de omeletprut smaakten prima! Lekker fris. De gepofte aardappels wilden ook graag opgegeten worden, maar we zaten al vol. Ik dekte ze af en zette ze in de koelkast om ze de volgende dag op te warmen. Dat was geen succes, die moeten echt meteen opgegeten worden.

Ik heb een grote vink gezet achter de eerste uitdaging of het nou lekker was of niet ik heb het geprobeerd. Volgende maand weer een nieuwe poging!