Lang geleden, toen ik nog op school zat, kwam het wel eens voor dat leraren of familieleden de namen van mij en mijn zusje door elkaar haalden. Hoewel we destijds soms een tweeling genoemd werden omdat we dezelfde kleding aan hadden, lijken we niet op elkaar. Maar eenzelfde achternaam maakt vooral leraren in de war.
Op een gegeven moment was ik er ook aan gewend en gaf ik gewoon antwoord als men mij met de naam van mijn zusje aansprak. We hebben niet dezelfde bouw, niet dezelfde kleur haar en we schelen bijna 10 cm in lengte. Men vindt mij vaak druk, maar als ze dan met mijn zusje kennismaken valt het bij mij eigenlijk nogal mee. 🙂
Door de telefoon lijken onze stemmen wel erg op elkaar. Ik nam ooit de telefoon op en degene aan de andere lijn was ervan overtuigd dat ik mijn zusje was. Ik heb ook de voicemail van mijn zusje ingesproken en (bijna) niemand hoort dat ik het ben.
Op stap
Afgelopen week belde mijn zusje met het verzoek voor haar in te vallen. Het bedrijf waar ze werkt had voor een dag een bioscoop afgehuurd. Al haar 2.500 collega’s mochten met partner (en eventuele kids) naar een film naar keuze. Zij had gereserveerd voor The Hobbit, maar ze was ziek.
Ik hoefde er niet lang over na te denken en zo kwam het dat ik gisteren opgehaald werd door mijn zwager om samen met hem naar de film te gaan. Het bedrijf had het leuk aangepakt. Buiten de bioscoop stond een levende kerststal, met een kameel, schaapjes en een herder. Bij de ingang stonden twee sneeuwpoppen en wat kerstmannen ons toe te zingen.
Mijn maag knorde en gelukkig kon ik meteen een kerststolletje naar binnen werken en wat te drinken nemen. Daarna kon je voor je de zaal inging nog wat te drinken pakken en een beker M&M’s (ja, hij is helemaal opgegaan). Toen was het 2,5 uur stilzitten in een bomvolle zaal en hopen dat je niet naar het toilet hoefde, want de film was zo spannend dat je er niet tussenuit wilde piepen. Na afloop haalden we het kerstpakket op en kregen we nog warme chocomel en een worstenbroodje. Niemand heeft trouwens gemerkt dat ik niet mijn zusje was. Dus volgend jaar ben ik weer van de partij!
Miss Appelig 
Ik lig in een breuk. Maar euh, ken jij haar collega’s? Ben je door niemand aangesproken?
ps. Beterschap voor je zusje!
Nee, ik ken geen collega’s van haar en niemand sprak ons aan. Mijn zwager heeft er vroeger ook gewerkt en ook hij kwam geen bekende tegen. Er zijn gewoon te veel collega’s! 🙂
;-0
Dat is nog eens handig!! 🙂 jammer voor je zus maar leuk voor jou!
Mijn zusje werd door onze docent Duits ook standaart met Deborah aangesproken. Na een paar weken heeft ze het zo gelaten. En de twee jaar daarna ook :’) Net als jullie lijken we niet 1.2.3 op elkaar.
Leuk hoor om voor je zusje door te gaan!! Wel mooi meegenomen!! Oom Ns
Op die manier is stand-in zijn iets heel leuks ! En erg smakelijk, zo te lezen 😛
Haha leuk artikel! Ik lijk ook niet qua uiterlijk op mijn zusje, maar aan de telefoon wel heel erg. Zo grappig als mensen niet weten met wie je spreekt! 😉
Mazzelaar!
Ik moet ‘m ook nog zien, The Hobbit. Verheug me er nu al op!
Haha bij mij denken meestal dat ze m’n moeder aan de lijn hebben en andersom..