Vandaag is roze

Je hebt ’s morgens vlug wat uit de kast getrokken (of uit die enorme stapel van je stoel geplukt) en je besloot in een fractie van een seconde dat het een roze dag zou worden.

“Hé, je hebt vandaag ook roze aan”, zeg je tegen je collega als je haar roze shirt ziet. Een andere collega loopt door de gang met een knalroze broek. Zij heeft de boodschap ook gekregen. Het lijkt alsof er een golf over de afdeling is gerold die iedereen met roze heeft overspoeld. De sukkel die toevallig op het droge stond en een andere kleur aan heeft hoort er vandaag niet bij!

Welke kleur is het?
Ik zit er nu al twee weken naast. Vorige week had ik een grijs shirt aan, bleek het een paarse dag te zijn. Bij de eerste collega die binnenkomt met een paars jasje denk je nog. Ze zit ernaast, het is grijs vandaag. Dan komt de tweede collega binnen met een paars overhemd en de derde met een paarse jurk. Nou dan weet je het wel, jij bent vandaag de sukkel.

Ik vraag me wel eens af hoe het komt dat er dagen zijn waarop veel collega’s dezelfde kleur aan hebben. Toeval, hoor ik jullie zeggen maar is dat wel zo? Wordt er niet op een bepaalde frequentie een kleurcode doorgegeven die zich in je brein nestelt en bepaalt welke kleur je die dag draagt? En waarom kan ik die frequentie dan niet vinden? Ben ik nog te slaperig of juist te wakker en verwerp ik eigenwijs de onbewust voorgestelde kleur? Of zit ik simpelweg niet in de mail- of whatsappgroep die ’s morgens de kleur doorgeeft.

Blauw of roze?
Gisteren had ik het ook weer niet. Nadat het een half uur had geduurd voordat ik toestemming kreeg van mijn spiegelbeeld om de deur uit te gaan, kwam ik met een blauw shirt op kantoor. Na een paar minuten was het al duidelijk. Er zaten drie collega’s achter hun computer te werken met een roze shirt aan. Er kwam een collega binnen met een roze jasje aan.
“Waarom heeft niemand me gebeld?”, vroeg ik aan haar. “Ik dacht dat het blauw was vandaag.”
“Ik twijfelde nog vanmorgen”, zei ze. “Ik wilde je sms’en dat het roze was, sorry.”

Een net gearriveerde collega loopt langs en ik slaak een kreet.
“Blauw!” Ze heeft een blauw shirt aan. Gelukkig ik ben niet de enige die de verkeerde keuze heeft gemaakt. Ook zij is blij en klampt zich dankbaar aan me vast.
“Ik wist dat het roze was, maar ik hou niet van roze”, fluistert ze. Tja, soms moet je gewoon een keuze maken. Op een gele of rode dag kan ik ook niet mee doen, die kleuren heb ik niet in mijn kast hangen. Er komen twee mannelijke collega’s binnen, allebei met een blauw overhemd aan. I’m confused! Is het nou het roze of blauw vandaag?

Morgen zal het me lukken om de juiste kleur aan te hebben. Ik heb een roze en een blauwe sjaal, een zwart en paars vestje en een bruin t-shirt in mijn tas gepropt en voor de zekerheid ga ik verkleed als kameleon.

😉