To cruise or not to cruise (3)

Dit is alweer het derde en laatste deel van ‘To cruise or not to cruise’. Lees ook ‘deel 1’ en ‘deel 2’.

In welke plaatsen meert de cruiseboot aan? Heb je een visum nodig als je St. Petersburg wilt verkennen? Kun je nou beter wel of niet met een excursie meegaan en wacht de cruiseboot op passagiers die te laat zijn?

Van boord
Als je van boord gaat moet je je altijd even afmelden met je keycard. Je gaat de loopplank af, checkt hoe laat je weer aan boord moet zijn en glimlacht tegen de stewards die je een fijne dag wensen. Vervolgens loop je met een grote boog om de fotograaf en een in nep-klederdracht gehuld personeelslid heen dat met je op de foto wil. Anders hang je de rest van de reis voor schut op de wall of fame aan boord. 🙂

Uitzicht op Warnemünde vanaf de boot.

Warnemünde
De eerste haven waar we aanlegden was Warnemünde in het Noorden van Duitsland. Om 7 uur lagen we vast en nog geen kwartier later gingen de eerste passagiers al van boord. Ik wist niet wat ik zag! Er stond een trein met 9 treinstellen klaar om ca. 600 mensen naar Berlijn te brengen, een reis van meer dan 3 uur.

Wij waren onlangs nog in Berlijn geweest en we vertrokken naar Rostock. ’s Avonds liepen we Warnemünde nog even in. Het schip zou om 10 uur vertrekken. Toen we om kwart over tien nog niet vertrokken waren stapte ik op mijn balkon en zag dat de trein vanuit Berlijn net was gearriveerd. Een grote optocht van uitgebluste cruisepassagiers ging aan boord.

Excursies
Voor Tallinn, St. Petersburg en Helsinki hadden we excursies geboekt bij de cruisemaatschappij (NCL shore excurions). Verzamelen voor de excursies gebeurde in het theater. Zodra het nummer van de excursie wordt omgeroepen verlaat je de zaal. Je krijgt een sticker op je shirt, gaat van boord op zoek naar een bus met hetzelfde nummer als op de sticker.

Visum of niet?
Om St. Petersburg te bezoeken heb je een visum nodig, dat kost je ongeveer 35 euro. Met dat visum kun je St. Petersburg op eigen houtje verkennen. Indien je met excursies meegaat, georganiseerd door NCL, heb je geen visum nodig. Dan krijg een stempel in je paspoort (yeah!) en ga je mee op een groepsvisum. Het duurt trouwens wel even voor je met een hele cruiseboot met zo’n 2.000 passagiers door de douane bent.

Moet je nou de hele tijd in de bus, bij de groep en dicht bij de reisleider blijven? Nee, dat hoeft dus niet. Wij hadden een excursie geboekt waarbij we 2,5 uur door St. Petersburg reden en 2,5 uur voor onszelf hadden. Het was niet de bedoeling dat je de metro zou pakken en heel St. Petersburg door zou gaan. Maar zodra we losgelaten werden en wat roebels gepind hadden gingen we ervandoor. We zouden de Hermitage dan niet in gaan omdat die excursie geannuleerd was, maar we zouden ‘m wel even van dichtbij gaan bekijken.

In het centrum van Rostock.

De Alexander Nevsky Kathedraal in Tallinn.

De Hermitage in St. Petersburg van dichtbij. Jammer dat er een groot deel in de steigers staat.

In de tuinen van het Peterhof.

De Rock church (rotskerk) in Helsinki.

Het Sybelius monument in het gelijknamige park in Helsinki.

Het smalste straatje in Stockholm.

De crewmembers staan je zingend en swingend op te wachten als je weer aan boord gaat.

De trossen kunnen los!

Te laat
Het is altijd spannend om je te bedenken wat er gebeurt als je te laat bent. Spannend genoeg om ervoor te zorgen dat ik in ieder geval een uur van tevoren al aan boord was. Zowel in Tallinn als in St. Petersburg hadden we te maken met cruisepassagiers die te laat waren. St. Petersburg verlieten we daardoor een uur later dan gepland.

Voor het gemak ging ik er maar even vanuit dat cruiseboten altijd op de passagiers wachten, maar na een korte zoektocht op internet weet ik dat dat niet altijd het geval is. Er zijn wel een aantal filmpjes te vinden van mensen die aan komen rennen terwijl de boot net vertrokken is. Een paar keer komt de boot nog terug ook, maar in de meeste gevallen is het pech hebben. Ze zullen op eigen kosten naar de volgende haven moeten.

Afscheid nemen
Na Stockholm hadden we weer een dag op zee, onze laatste dag aan boord van de Norwegian Star. We vroegen ons af of we onze koffers zelf van boord moesten dragen. Bij het aan boord gaan hadden we ze ingeleverd en ze werden netjes voor de deur afgeleverd. Er waren labels beschikbaar met daarop de tijd dat je van boord wilde gaan. ’s Avonds zette je de koffers buiten en de volgende ochtend kon je ze van de kade oppikken.

De volgende dag op de kade konden we een van onze tassen niet vinden. Ik omschreef de tas aan een steward en hij stuurde me door naar iemand anders. Daar stond de tas voor zijn voeten en blij wilde ik ‘m oppakken.
“Het spijt me”, zei de man. “Deze tas is bij het van boord gaan in het water terechtgekomen.” We moesten checken of er schade was en een schadeformulier invullen. Mijn tijdschriften en boeken zaten aan elkaar geplakt en waren een maatje groter geworden (maar wie niet aan boord van een cruiseschip ;-)). Verder zaten er alleen kleren in die gewassen konden worden. Met een druppende tas gingen we huiswaarts.

Nog een keer?
Als je me nou vraagt of ik nog een keer zou gaan cruisen zeg ik volmondig “JA!”. Het liefst weer met de Norwegian Cruiseline want het is erg goed bevallen.