To cruise or not to cruise (2)

Vervolg op ‘To cruise or not to cruise (1)’

Wat doe je op een cruiseboot als je een keer een hele dag op zee zit? Dat vroegen wij ons ook af toen we vanuit Warnemunde koers zetten naar Tallinn.

Allereerst sliepen we een beetje uit, de klok was namelijk een uur vooruit gezet. Daarna ontbeten we uitgebreid met een omelet dat een kok op onze aanwijzingen vulde met wat je maar wilde.

Sporten
Vervolgens was het volgens Partner tijd om te sporten. Ik had nog overwogen om de hardloopbaan op dek 13 daarvoor te gebruiken, maar ik besloot de fitnessruimte in te gaan. De loopbanden, hometrainers en crosstrainers zagen er nieuw uit. De apparaten voor krachttraining waren echter sterk verouderd, maar nog wel bruikbaar. Na een half uur fietsen en een half uur stoeien met gewichten vonden we het genoeg. Nu moesten we snel douchen en omkleden want om 11 uur begon namelijk een lezing over kunst.

Kunst aan boord
Aan boord van ons cruiseschip bevond zich een collectie kunstwerken de Park West Gallery. Deze kunstwerken werden ook geveild tijdens de cruise. Voorafgaand aan de veiling probeerde één van de medewerksters ons in een half uur iets bij te brengen over 30.000 jaar kunst. Dat past natuurlijk niet allemaal in een half uur, maar in een uur kwam ze toch een heel eind.

Eten en relaxen
Het was schitterend weer, de lucht was blauw, de zon scheen. We wilden dan ook het BBQ-restaurant bij het zwembad uitproberen. Eenmaal buiten op het dek, bleek de zon niet voldoende te zijn om er aangenaam te vertoeven, het waaide enorm en het was ca. 12 graden. Ik rende terug naar de kamer om mijn laarzen en een jasje aan te trekken.

We schepten een hamburger en patat op ons bord en schoven aan aan een tafel in de zon op een beschut plekje. Heel prettig dat er overal standaard mosterd en ketchup op tafel staat. Na het eten zochten we een ligstoel uit. Door de hoge beschutting van plastic wanden viel de wind erg mee als je eenmaal lag. Na een uurtje zonnen en meezingen met de muziek die over het dek klonk werd het tijd voor het volgende onderdeel in het programma.

In de zon en uit de wind, mét ketchup!

Het theater
Ik had mijn ouders al over het theater gehoord. Ze hadden er een show van een grappige goochelaar bijgewoond en diverse artiesten hadden gezongen. Volgens mijn vader was het een theater waar menig gemeente jaloers op zou zijn.

Een Russische lacquer box

Wij gingen naar het theater om iemand te horen vertellen over Russische lacquer boxes (handbeschilderde en geverniste doosjes), Matruschka’s en sagen. Dat was een tegenvaller. De van oorsprong Russische verteller bleek de importeur en verkoper van luxe souveniers te zijn en kreeg op deze manier de kans om erover te vertellen. Hakkelend en zoekend naar de juiste Engelse woorden deed hij zijn verhaal. Uit beleefdheid bleven we zitten net als veel anderen, of bleven die zitten omdat ze in slaap gevallen waren? Veel hoofden knikkebolden en op de stoel voor me zat iemand te snurken.

Shoppen aan boord
In één van de drie winkels aan boord was het behoorlijk druk. Daar waren de luxe souveniers zoals de genoemde matruschka’s en de doosjes te koop, maar ook sieraden. Bij luxe souveniers moet je ook denken aan prijzen van boven de $ 250 (alles aan boord ging in dollars). Het feit dat we aan boord van een cruiseschip zaten had de verkopers toch moeten waarschuwen dat we geen geld meer over hadden voor prijzige cadeau’s. 🙂

Ik had gehoopt dat er ook een ‘normale’ winkel aan boord zou zijn. Eentje waar je een zakje chips en een flesje jus d’orange kon kopen bijvoorbeeld. De drie winkels verkochten vooral luxe producten zoals parfum, sieraden, sigaretten en drank, merkkleding en kleding met de naam van de cruisemaatschappij er op. Ik schafte wel twee flessen Baileys aan die ik meteen weer in moest leveren. Ze werden verzegeld en ik kon ze ophalen de avond voor ik van boord ging. Dit om te voorkomen dat mensen hun eigen fles leegdrinken en geen drankje in de bar gaan halen.

Van bar naar restaurant naar café
Over de bar gesproken, er was een Ierse pub aan boord waar bijna elke avond een karaoke-uurtje was. Als er geen karaoke was dan trad er een man met gitaar op, niet onverdienstelijk overigens. Er was ook een champagnebar, daar hebben we een keer gezeten om naar de schiderijen van Kincade te kijken en te luisteren naar een lezing over hem.

Partner wilde ‘nothing’ als toetje.

Partner en ik zijn tweemaal in het Italiaanse restaurant gaan eten. Het was de moeite (en het geld) waard. Het was lekker rustig in het restaurant waar de serveerster eerst een servet over je schoot drapeerde voor ze de bestelling opnam. Het servet was ik vervolgens de rest van de avond steeds kwijt.

Bij het menu zat ook een toetje inbegrepen, maar daar moet Partner niets van hebben (wel een hapje van mijn toetje natuurlijk). Toen hij aangaf ‘nothing’ als toetje te willen, namen ze dat in de keuken wel erg letterlijk. De serveerster kwam aan met een bord waar in chocoladeletters ‘nothing’ op stond.
“Sir, you ordered nothing, so I bring you … nothing”, zei ze lachend. 🙂

Blik op de trappen en op Java café vanaf verdieping 11.

Mijn ouders waren altijd te vinden in Java café, het liefst zaten ze in een kuipstoeltje. Het werd een soort ritueel dat ik na het eten aanschoof bij hen voor een kopje thee terwijl we luisterden naar alweer een andere artiest. Wanneer je vanuit Java café opkeek naar boven zag je de drie glazen liften heen en weer gaan. Af en toe kneep je met je ogen bij de flits van een fotograaf die een echtpaar fotografeerde met de kapitein.

We zijn er nog niet helemaal. In het volgende deel vertel ik wat over het aan- en van boord gaan. Wacht het schip bijvoorbeeld op passagiers die te laat zijn?

Wordt vervolgd!