Halverwege de tweede hardloopweek kreeg ik van Partner een smsje. Ik loop vanmiddag niet mee, ik heb last van mijn knie. Mijn mondhoeken zakten naar beneden. Nu moest ik dus alleen gaan hardlopen.
Partner was steeds enthousiast meegegaan. Enthousiast omdat ik spontaan aan het sporten was geslagen. Voor mij was hij de stok achter de deur. Als ik thuiskwam en stiekem geen zin had om te gaan rennen stond hij al klaar in zijn hardlooptenue. Ik kon niet anders doen dan meegaan en onderweg smokkelen was er ook al niet bij.
Lopen zonder Partner
Ik was vastbesloten, dit hardlopen zou ik doorzetten. Ik moest en zou die negen weken volmaken, daarna zou ik wel zien of het echt iets voor mij was en of mijn ledematen mij gunstig gezind waren. Die middag kwam ik thuis en ik trok meteen mijn sportschoenen aan. Je kunt het maar gehad hebben, dacht ik. Verbaasd keek Partner mij na. Nu moest ik in mijn eentje de fietsers en mensen met honden ontwijken, in mijn eentje langs de bouwvakkers op de steiger en mezelf aanmoedigen.
Het werd de beste ‘run’ die ik tot dan toe gelopen had. Ik hoorde alleen mijn eigen schoenen op het asfalt in mijn eigen tempo en raakte niet uit de maat door Partners grotere en tragere passen.
“Een nieuw persoonlijk record”, hijgde ik tegen Partner die vol trots de deur voor me opendeed.
“Je kunt het controleren”, zei ik en haalde mijn smartphone met de statistieken uit mijn jaszak. Ik bleef nog even buiten rekken en strekken. Na de allereerste keer hardlopen waren we het rekken en strekken vergeten. Dat hadden we met behoorlijke spierpijn moeten bekopen.
Knieproblemen
Kwam ik er in week 1 en 2 nog met intervals van 1 en 1,5 minuut hardlopen vanaf, in week 3 werd dat verdubbeld naar 3 minuten. Dat klinkt als peanuts, maar geloof me als goed getrainde bankzitter is dat behoorlijk wat. Na afloop kreeg ik dan ook last van mijn knieën. Ik besloot om twee dagen te wachten in de hoop dat de pijn over zou zijn.
Twee dagen rust bleek inderdaad voldoende te zijn en ik heb na de volgende twee ‘runs’ geen last meer gehad. Tot de volgende week de intervals verhoogd werden naar 5 minuten en het gewoon lopen tussendoor een stuk korter werd. Weer had ik na de training aan de zijkant van mijn knieën pijn. Ik liep de volgende dag dan ook strompelend over de afdeling. Ook deze keer was twee dagen voldoende om te herstellen en de volgende ‘runs’ had ik wederom nergens last van.
Nieuwe sportschoenen
Vanaf week 5 zijn de ‘runs’ niet meer de hele week hetzelfde. De laatste run van de week sluit je af met een loop van 20 minuten. Als ik dat zou halen mocht ik van mezelf nieuwe sportschoenen aanschaffen. En dat gaat nu dus gebeuren!
In een volgende blogpost meer over het aanschaffen van hardloopschoenen.
Miss Appelig 
Wat goed dat je toch gegaan bent, ondanks dat je zonder stok moest! Ik loop het liefst alleen hard, met mn muziekje.. geen afleiding, mn eigen tempo.. ideaal! Doe je wel voorzichtig met die blessures? Ik heb er ook vaak genoeg mee te kampen gehad, als het even tegenzit, is je pas opgebouwde conditie zo weer weg.. zou zonde zijn!
Ik zal voorzichtig doen Esz! Ik wacht steeds twee dagen voor ik weer ga rennen, dan is mijn knie weer in orde. 🙂
Goed dat je toch bent gegaan! *duimen omhoog*
goed van jou!!!
oom Ger
Je bent goed bezig!
Denk wel goed om je knie hoor.
Ik zit achter mijn scherm te blinken van trots !
Ik ook! :-)))
😛
Wow, wat ontzettend goed van je. Ik ben trots op je.