Lepelsteeltje

Mijn boetseercarrière begon met het maken van vrouwtjes. Daarnaast maakte ik ook schoteltjes met lieveheersbeestjes en schaaltjes. Een paar weken geleden heb ik de afslag lepeltjes genomen.

Ik wilde al veel langer een paar lepeltjes maken en had daarom bij Dille & Kamille een uitsteekvormpje van een lepeltje gekocht. Dat vormpje is volgens mij bedoeld om lepeltjes van bladerdeeg te maken die je dan op kunt eten, maar daar laat ik mij natuurlijk niet door weerhouden.

Lepeltjes uitsteken
Een stuk klei werd uitgerold tot een mooie platte plak. Vervolgens kwam het lepelvormpje tevoorschijn en ik stak er diverse lepeltjes mee uit. Al snel zag ik dat de aanhechting van de steel naar de bolling niet helemaal jofel was. Het was te dun en daardoor erg breekbaar. Ik maakte de plak klei wat dikker en nadat ik het lepeltje had uitgestoken rolde ik de klei nog een beetje uit. Zo werd de steel wat dikker.

Een simpel lepeltje alleen was niet genoeg. Ik versierde er één paar met streepjes, hartjes en … lieveheersbeestjes. Het platte lepeltje moest nog wat in model gevormd worden. Het zouden roer- of sierlepeltjes worden geen lepeltjes om van de eten. Met behulp van een rolletje klei kon ik het in die vorm laten drogen. Omdat ik niet helemaal zeker was over de stevigheid van de lepeltjes maakte ik ook wat grotere lepels. Ik gebruikte daarvoor bestaande porseleinen lepels als mal.

Het is maar goed dat niemand weet dat mijn lepelsteeltje breekt
Toen de lepeltjes droog waren kon ik met onderglazuur aan de slag. De kleine details wilde ik alvast inkleuren. De lepeltjes bleken erg breekbaar te zijn, zelfs bij heel voorzichtig neerleggen. Ook tijdens het vervoer naar de oven en bij het uit de oven halen sneuvelden er lepeltjes. Het was maar goed dat ik er een aantal extra gemaakt had.

Een aantal lepeltjes was toch heel gebleven, maar er kwam een volgend probleem om de hoek kijken. Om de lepeltjes waterdicht te krijgen moet je ze eigenlijk op 1.200 graden bakken. Je moet er dan wel rekening mee houden dat de witte klei beige van kleur wordt. Ook kreeg ik te horen dat de onderkant dan niet geglazuurd kon worden.

Triangels

Glazuren
Glazuur wordt vloeibaar en een geglazuurde bodem van bijvoorbeeld een vaas bakt dan aan de oven vast. Daar zijn handige triangels voor die het voorwerp op drie kleine puntjes van de ovenplaat tillen. Maar bij een hele hete stook (van 1.200 graden dus) kun je deze niet gebruiken omdat ze dan in de bodem van de vaas kunnen gaan vastzitten. Je kunt er ook voor kiezen de lepeltjes toch helemaal te glazuren, maar dan op 1.000 graden zodat je ze wel op een triangel kunt zetten.

Ik koos voor het laatste. Ik glazuurde de lepeltjes en wilde ze op een triangel zetten. De lepeltjes waren echter niet in balans op de triangel. Het steeltje kwam alsnog op de ovenplaat terecht. Van een paar kapotte triangels legden we toen de losse stukjes onder de lepel. Het leek een goed idee. Bij het uit de oven halen waren al deze losse stukjes aan de lepeltjes vastgebakken. Om ze eraf te krijgen moest je behoorlijk wat kracht zetten en weer sneuvelden er wat lepeltjes.

Drie van de acht kleine lepeltjes hebben het gehele proces uiteindelijk overleefd. De drie grotere lepels die ik maakte zijn allemaal nog in de race. Natuurlijk heb ik er wel weer een heleboel van geleerd!

Uitsteekvormpje voor een lepeltje

De versierde lepeltjes worden in vorm gebracht

Grotere lepel

Lepeltje, deels geglazuurd met onderglazuur

Al het werk voor niets, ze breken al als je ernaar kijkt

Deel van een triangel zit vastgebakken in het glazuur

Jammer van het lieveheersbeestlepeltje, ook deze is gesneuveld

Gelukkig bleven er nog een paar lepeltjes heel

Lepeltje en kopje met hartjes

Advertentie