Start running now! (1)

Ik kan zelf nog niet begrijpen hoe het nou precies gegaan is, maar ik ben begonnen met hardlopen. Mensen die mij goed kennen lachen hardop en denken dat ik een grapje maak. Natuurlijk kan het nog steeds één grote grap worden als ik er straks de brui aan zou geven.

Het zit zo
Partner schoof mij een paar weken geleden een artikel van Aaf Brandt Corstius onder mijn neus. Ik zag dat het over sporten ging en schoof het snel terzijde. Uiteindelijk las ik het toch en ik herkende mezelf in het verhaal van Aaf. Geen zin om te sporten en de kilo’s waren er (redelijk ongemerkt) aangekomen. Ik herkende mezelf echter niet in haar enthousiasme voor hardlopen. Ze loopt drie keer per week een half uur en ze zegt dat ze chagrijnig wordt als ze een keertje overslaat.

Ik heb nooit hard gelopen en zag mezelf dat ook nooit doen. Tig jaar geleden ben ik namelijk met pijnlijke knieën naar de dokter gegaan. Er was iets niet goed met het kraakbeen in mijn knieën. Dat kwam volgens de dokter door het sporten. (Ja, ik was nog jong en dan doe je weleens wat geks. ;-)) Ik moest vooral nooit gaan joggen omdat het erg slecht was voor mijn knieën. Daar heb ik maar al te graag naar geluisterd. De Zumbales die ik een paar maanden geleden deed en de vroegere steplessen bevestigden het zwakke-knieën-verhaal.

Vrienden en bekenden
Een paar maanden geleden vertelde een goede vriend me dat hij al een tijd hardloopt. Hij valt er niet alleen veel van af, hij gaat zich er ook nog eens goed bij voelen. Het wordt een soort meditatieloop waarin alle onnodige geestelijke ballast van die dag tijdens het lopen van je afvalt. Ook de man van een vriendin bleek ineens vele kilo’s afgevallen te zijn door zijn hardloop- en spinningverslaving. Laatst bekende een vriendin van me dat ze hardloopt en meedoet met wedstrijden van 5 kilometer.
“Wat gebeurt hier nou?”, dacht ik.

Opbouwen
Zou het zo simpel zijn? Je trekt je sportschoenen aan en begint gewoon te rennen, drie keer per week. Dat hou ik nooit vol … wacht ik bedoel, dat half uur háál ik niet eens!
De oplossing is inderdaad heel simpel en heet opbouwen. Je gaat niet meteen een half uur hardlopen. Je start met 5 minuten wandelen, dan loop je 1 minuut hard, gevolgd door anderhalve minuut stevig doorlopen, dan weer 1 minuut hardlopen enz. Daarna eindig je weer met 5 minuten wandelen. Na afloop heb je er dan bijna een half uur opzitten.

Dat klonk als iets dat ik op z’n minst eens geprobeerd moest hebben. Wie weet viel het met die knieën wel mee en wie weet zou ik ook verslaafd raken. Zo kwam het dus dat Partner en ik afgelopen zondag de stoute (sport)schoenen aantrokken en gewoon begonnen met hardlopen.

Wordt vervolgd …

PS dit verhaal is geen fictie, het is waar gebeurd!