Sneeuwpupke en de nieuwe hobby van Partner

Soms heb ik wel eens het idee dat Partner zich een beetje verveelt. Hij kijkt dan wel naar films en voetbal, hij sport, doet spelletjes op de iPad, leest en luistert boeken, maar een echte hobby … nee, daar heb ik hem nog niet op kunnen betrappen.

Een nieuwe hobby
Ik doe wel eens een suggestie en stel voor dat hij een eigen blog begint of ik stop een stuk klei in zijn handen. Afgelopen week vertelde hij me dat hij zijn nieuwe hobby gevonden had. Hij kan altijd enorm in een deuk liggen om grappig aangeklede honden en dan vooral om de verongelijkte blik van het arme beest. Hij was op internet op zoek gegaan naar foto’s en dat is dus zijn nieuwe hobby.

Tijdens de lunch besprak ik het ‘probleem’ met mijn collega’s en iemand merkte op dat Partner met dit weer best een leuke sneeuwpop zou kunnen maken. Bijkomend voordeel was dat hij dan meteen een frisse neus kon halen. Ik smste meteen naar Partner dat hij zodra hij thuis was een sneeuwpop kon maken. Nee, smste hij terug, ik heb al een nieuwe hobby.

Toch kreeg ik aan het eind van de middag een foto gemaild met een schattig sneeuwpupke, zoals Partner zijn creatie noemde. Ik kon bovendien zien dat hij de stoep sneeuwvrij had gemaakt (feest!). Mijn collega’s waren erg onder de indruk van de creativiteit van Partner (ik trouwens ook).

Croutons en pindakaas
“Zijn de oogjes croutons?”, werd er gevraagd.
“Die hebben we niet”, zei ik. “Het zal wel cruesli zijn.”
“Dat op z’n hoofd is zeker een deksel van de pindakaas”, vroeg een andere collega. Ik knikte, maar had geen idee waar de deksel van was, we hebben geen pindakaas of chocopasta in huis. Van de neus wist ik wel precies de herkomst. Die kwam van de grappige cocktailprikkers die al jaren in de la liggen te wachten op een speciale gelegenheid om ze te gebruiken.

Eenmaal thuis zocht ik in de voortuin naar Sneeuwpupke. Die bleek verplaatst te zijn naar de achtertuin. Op de dikke sneeuwdeken die op de tuintafel lag stond Sneeuwpupke naar binnen te kijken.
“Ik was met een minuutje klaar”, zei Partner, trots op zijn creatie. Dat snapte ik, de sneeuwman was half zo groot als ik verwachtte. Ik stak mijn duim op en de sneeuwman was precies even groot als mijn vuist + duim. Sneeuwduimpje was ook een mooie naam voor hem geweest. Het dekseltje op zijn hoofd was van een potje Etos vitaminen.

“Je zet ‘m toch wel op Facebook he?”, vroeg Partner die zelf geen account heeft en er normaal gesproken niets van moet hebben.
“Wan skon pupke”, reageerde mijn nicht uit Brabant op Facebook. Zo dacht ik er ook over.
“Hoeveel likes heeft Sneeuwpupke?”, vroeg Partner later op de avond.

Knuffelen
De volgende middag kreeg ik een foto binnen van mijn knuffelvis die naar Sneeuwpupke keek. Knuffelen?, was het commentaar bij de foto. Een moment later kwam de foto na het knuffelen …

 

Zo te zien heeft Partner nu toch echt zijn nieuwe hobby gevonden. 😉