Ameezing row

Ik ben nu eindelijk (een beetje) actief geworden op het sportieve vlak. Het is alleen nog even zoeken naar groepslessen op de sportschool die ik echt leuk vind en waar ik met plezier naartoe ga.

Voor de kracht- en cardiotraining moet ik nog wel wat moed verzamelen, daar sleep ik mezelf naartoe (als mijn coach tenminste weer terug is van vakantie ;-)). Dat zumba geen succes was hebben jullie onlangs kunnen lezen. Ik wilde me toen opgeven voor Row (roeien), maar die les was zo populair dat het niet lukte me ervoor in te schrijven. Op een andere avond lukte het wel.

De eerste roeiles
Ik had nog nooit op een roeiapparaat gezeten, maar het bleek allemaal niet zo ingewikkeld te zijn. Wel ingewikkeld was de blessure aan mijn schouder. Daardoor mocht ik de weerstand van het apparaat niet verhogen en niet naar links of rechts roeien. Voor een beginner als ik was dat niet zo’n probleem, ik deed lekker voor spek en bonen mee en keek of het iets voor me was.

De trainster nam plaats op het roeiapparaat dat op een podium voor de ‘klas’ stond en ze zette de muziek aan. We begonnen te roeien en dat ging best lekker zo op de maat van de muziek. Lange halen werden afgewisseld met korte rukjes voor de armen. Ik deed mijn best en trok met kracht aan de roeistok. Na tien minuten dacht ik dat mijn armen het zouden begeven. Later begreep ik dat ik met mijn benen had moeten afzetten, de oefeningen tussendoor waren dan voor mijn armen.

Whoopwhoop!
Mijn armen begaven het niet en ik hield het vol. Dat kwam vooral door de trainster en door de muziek. We roeiden op de maat en we werden gestimuleerd om mee te zingen. De trainster deed dat uit volle borst. Af en toe zette ze haar hand achter haar oorschelp en wij werden dan geacht hard mee te zingen. Eerst gniffelde ik er een beetje om. Ik lette vooral op het roeien, maar toen ze keihard “Whoopwhoop” riep, hoorde ik mezelf heel hard “Whoopwhoop” terugroepen. Ik was overigens de enige die dat deed, maar ik werd er erg enthousiast van. (Nu weten mijn collega’s meteen waarom ik soms whoopend de kamer op kom.) Op deze manier werd sporten een meezingfeestje! Na afloop van de les gaf ik mij meteen op voor de volgende les.

Inmiddels heb ik er al vijf lessen opzitten. Tijdens de krachttraining van afgelopen vrijdag, maakte ik ook gebruik van een roeiapparaat in het lege Rowlokaal. Tien minuten roeien stond er op mijn schema. Toen ik een paar minuten bezig was kwam er een trainster binnen die mij zag zwoegen.
“Zal ik even een muziekje voor je opzetten?”, vroeg ze.
“Het is maar voor tien minuutjes, maar doe maar”, pufte ik.
Een kwartier later kwam ze terug en ik was nog bezig. Aangezien er een les ging beginnen voor een middelbare school moest ik stoppen.

Ik denk dat ik mijn ideale groepsles gevonden heb!

Als toegift het liedje dat mij altijd oppept tijdens de roeiles en waar ik hard mee meebler. Ik krijg onmiddellijk energie als ik Sky on fire van de (Nederlandse band) Handsome Poets op de radio hoor.