Toen ik klein was woonde er bij mij op de hoek van de straat een heks. Mijn vriendinnetje en ik wisten het zeker. De heks had een kat en was heel gemeen. Ze loerde soms door de vitrage naar buiten en tikte meteen op het raam als je ook maar naar de bloemen in haar tuin kéék. Wanneer je een bloemetje heel bewonderend van dichtbij bekeek en er misschien over dacht deze te plukken ging ineens de voordeur open. Dan moest je even luisteren naar haar preek, daarna renden we weg.
De kantoorheks
Ik werkte ooit met twee collega’s als ‘assistent van de administratief medewerker’ bij een Amerikaans bedrijf. De nogal denigrerende functieomschrijving (vonden wij zelf) werd door ons al snel omgedoopt tot het meer glamoureuze ‘vouchergirl’.
Eén van de administratief medewerkers H. moest op een gegeven moment nieuwe toner voor de printer gaan halen. De toner werd beheerd door de PR-afdeling en daar werkte Eucalypta. Tenminste zo noemde H. haar. Eucalypta had een wilde haardos met gekleurde plukken, heftig gekleurde lange nagels en een krijsende lach waar de rillingen van over je rug liepen.
“Joske”, zei hij. “Wil je met me mee om de toner te halen? Ik durf niet alleen.” Ik durfde wel mee en keek toe hoe H. met de handen op de rug en de blik op zijn schoenen gericht toner vroeg aan Eucalypta. Ze pakte de toner en overhandigde die met een glimlach.
“Pfoe, dat ging maar net goed”, zei H. “Voor hetzelfde geld had ze ons in een kikker veranderd.”
De heks is thuis
Partner kwam een keer vroeg thuis uit zijn werk. Hij liep met zijn koffertje van de auto richting ons huis. Er kwamen net wat kinderen langsgelopen die hem waarschuwden. “De heks is thuis”, zeiden ze. Partner keek even op zijn horloge. “Nee hoor”, antwoordde hij. “De heks is er pas na vieren.”
Miss Appelig 
Yep, heksen zijn er in alle vormen en maten en op de meest onverwachte plaatsen (daar zijn ze ook wel eens NIET ;)) … Hihi, die kantoorheks moet de moeite zijn geweest ! Leuke post…
Ik weet nog dat ik het begin van De Heksen van Roald Dahl las en zo bang was dat ik niet verder durfde te lezen. En toen vertrouwde ik geen enkel persoon meer 😛
Ik heb nooit problemen gehad met heksen… Zegt dat wat over hen of over mij… *krabt even achter oor….* Nee volgens mij zegt dat niets over mij… toch?? hihi
Wij hebben hier zo een “heksenhuis”. Ik heb de bewoner nog nooit gezien maar er moet wel iemand wonen want toen ik bij de post werkte, moest ik er altijd post brengen. Overal spinnenwebben, kapotte ramen, vergroeid onkruid… Echt een heksenhuis 😉
Niks mis met een heks op haar tijd, toch?
Leuke blog, maar ik had een beetje op jouw visuele interpretatie van het woord heks gehoopt (oftwel; weer zo’n wonderschoon beeldje…)
O, je geeft me wel meteen een goed idee … 🙂
pfffff….. je hebt het gelukkig over een amerikaans bedrijf en niet over je huidige werkgever 😉
Wij gingen vroeger altijd opzoek of er een heks in ons dorp woonde, wat een avontuur.. Helaas leefde ze alleen in onzw fantasie.
Haha, “ze is er pas na vieren”! 😀
Hahaha hilarisch artikel! En ook herkenbaar.
Nou, zolang je geen (zwarte) kat hebt ben je toch echt geen echte heks hoor 😉
Haha herkenbaar 😉
Leuk stukje Jose. Vooral het stukje van kantoor.
Wel lief van je partner. Heb je hem inmiddels in een kikker veranderd?
Tsja, zonder een bezoek aan de Heksenwaag in Oudewater blijft het toch speculeren! Kom je laten wegen en haal onze facebookpagina! (www.facebook.com/heksenwaag)
hartelijke groet,
Walther Kok (voorzitter Museum de Heksenwaag, http://www.heksenwaag.nl)