Een maatje groter (2)

Tja, daar zit je dan met je zittende vrouwtje in een maatje groter. Ze moet natuurlijk aangekleed worden en wat op haar hoofd. Veel kleibeelden hebben hoeden, mutsen of andere hoofddeksels op het hoofd in plaats van haar. Het is namelijk erg moeilijk om haar te maken dat een beetje lijkt en goed zit. Dat is ’s morgens na het opstaan bij je eigen haar vaak al lastig. Kun je nagaan hoe dat met klei is. 😉

Ik wilde eerst weer voor een muts/pet gaan net als bij het vorige vrouwtje, maar ik bedacht me. Ik rolde een stukje klei uit tot een lapje, sneed er een randje af en vormde het om haar hoofd. Het was een behoorlijk groot hoofddeksel, het stond haar echter uitstekend. Het randje dat ik zojuist had afgesneden gebruikte ik als kraag. Zo begon het al ergens op te lijken dacht ik tevreden.

Een beetje beïnvloed door de kou vond ik dat ze beter een jas aan kon doen. Weer rolde ik wat stukjes klei plat en maakte er jaspanden van. Aan een kant liet ik ze los liggen op het vrouwtje, aan de andere kant plette ik de stukje om ze vast te maken aan het lijf. Daarna rolde ik mini-bolletjes die ik als knopen op de jas zette en wat aanstampte. Als ik eenmaal met knoopjes bezig ben, kan ik niet meer stoppen. Dus ook de hoed en de mouwen kregen knoopjes. Met een cocktailprikkertje prikte ik er knoopsgaten in.

Toen werd het toch echt tijd om af te ronden. Ik wil de grove klei altijd zo glad mogelijk maken. De piepkleine steentjes die erin zitten probeer ik dieper in de klei te drukken en ik pak een lomer (een rubber plaatje) om de klei glad te strijken. Het lukt niet altijd om alles glad te maken, zeker niet wanneer het al wat begint te drogen. Nu mag deze dame nog een week of drie drogen voordat ze de oven ingaat. Daarna ga ik haar weer een glazuurlaagje geven.