Hieperdepiep …

… Hoera!!!

Ja, inderdaad ik ben vandaag weer een jaartje ouder geworden. Hoe oud ik ben geworden? Tja, op een gegeven moment kom je in getallen terecht die je liever niet wilt noemen. Laat ik zeggen dat elke leeftijd zijn charmes heeft. 😉

Vroeger sliep ik slecht de nacht voor mijn verjaardag en ik was al vroeg wakker. Vroeg genoeg om te horen hoe mams het bed uitging om mijn zusje wakker te maken. De cadeautjes werden van het zolder gehaald, mijn vader schraapte zijn keel en dan … ging de deur open. Zingend kwamen ze binnen en zagen mij nog even niet. Ik lag onder het bed of diep onder de dekens weggedoken. Als ze uitgezongen waren, kwam ik natuurlijk tevoorschijn om de cadeautjes in ontvangst te nemen.

Vandaag de dag gaat het anders, en toch ook weer niet. Aan cadeautjes doen we niet meer, maar dat zingen zit er nog steeds in. Rond 8 uur of half 9 (als ze goed bij stem zijn) gaat de telefoon en dan zingen mijn ouders me een fijne verjaardag toe. Vorig jaar probeerden ze eronderuit te komen en toen heb ik ze zelf maar even gebeld. 😀
Met zo’n traditie kun je niet zomaar zonder overleg stoppen.

Mijn verjaardag is overigens niet het enige dat ik vier deze maand. Gisteren heb ik mij namelijk samen met mijn vriend als partners laten registreren. Net als bij de ondertrouw vorige maand hebben we weer en wind getrotseerd om maar te kunnen zeggen dat we bij elkaar horen. Na een spannende rit door de sneeuw kwamen we heelhuids bij het stadhuis aan. In de trouwzaal sprak de trouwbeamte ons en onze familie toe. We gaven elkaar de rechterhand en zeiden braaf “Ja ik wil”. Daarna hebben we elkaar nog even met sneeuwballen bekogeld en werd het een dag om nooit te vergeten! Toen werd het tijd voor champagne en taart (door mijn zussie gemaakt).

Als jullie het niet erg vinden ga ik nu weer van mijn bloemenzee genieten en de rest van de (bruids)taart opeten.

Advertentie