Partner kan zich zijn eerste drankje van Starbucks nog goed herinneren.
“Het was een frappuccino in mei 2006 in Berlijn vlakbij de Gedächtniskirche”, mijmert hij. Daarna zijn vakanties nooit meer hetzelfde geweest. In het pré-Starbuckstijdperk had hij er nooit zo’n behoefte aan om ergens wat te drinken. Nu worden potentiële vakantiebestemmingen gescreend op het hebben van een Starbucks en zonodig afgekeurd.
München
Lopend door het centrum van München hebben we ooit, ten einde raad, de TomTom tevoorschijn gehaald omdat we geen Starbucks konden vinden. Ook hebben we een keer zitten dubben welk hotel we zouden boeken. Tot we zagen dat er een Starbucks naast één van de hotels zat, de keuze was snel gemaakt.
Londen
In Londen was het echt erg. We gingen van Starbucks naar Starbucks af en toe afgewisseld met een Costa. We maakten een barista helemaal gelukkig toen we een gigamok aanschafte.
“Die verkopen voor geen meter”, zei de knul. “Als je ‘m per ongeluk breekt krijg je gratis een nieuwe van me.”
Frappu en cappu
Partner is vooral dol op de frappuccino’s en de cappuccino. Hij kan niet precies uitleggen wat de koffie van Starbucks nou zo bijzonder maakt.
“De cappuccino is er natuurlijk erg lekker”, zegt hij “maar het is ook een stukje merkbeleving.” (Hij zit in de marketing, dat je het ff weet.)
Zelf ben ik trouwens geen koffiedrinker. Ik ben van de thee, maar voor de achterlijk grote mokken die je daar krijgt schrik ik toch wel een beetje terug. Gelukkig heb ik nu de warme chocomel met diverse smaakjes en de aardbeiencreme frappuccino ontdekt. Ook de vitrine met zoetigheden (carrot cake of chocolate chip cookies!) zijn bij mij favoriet.
Mokkenverslaving
Na de diverse dranken werd het tijd om ook merchandise te sparen. Na een Starbucksbezoek komt er wel eens een beker bij en ook familie neemt tegenwoordig bekers van vakantiebestemmingen mee. Wanneer ik protesteer dat er geen plek meer is in de kast zijn er plotseling wat van mijn eigen bekers verdwenen en vind ik ze achterin een ander kastje terug.
Madrid
Afgelopen jaar liepen we in Madrid een Starbucks binnen. Partner bestelde een cappuccino en men vroeg hem naar zijn naam. Hij noemde zijn achternaam die wat verwarring gaf achter de toonbank. Na drie maal herhalen gaf de jongen die ons hielp het door aan de barista. Wij waren heel benieuwd hoe de naam op de beker terecht zou komen. Na enkele minuten wachten kreeg hij zijn cappuccino. Met een big smile hield mijn vriend vervolgens de beker op. De wederzijdse liefde werd bevestigd (zie foto). “Ik ben nu officieel een Starbucks friend!”, zei hij glunderend.
Miss Appelig 
Haha geweldig dat laatste!
het is dat ik niet van koffie hou maar anders.. ziet er altijd zo leuk uit!
Hahaha dat is grappig.. Ik ben in totaal 2 x bij SB geweest. Vond het niet zo heel bijzonder… Wij hebben thuis een koffiemachine staan met verse bonen. Nergens smaakt het zo lekker als thuis. Daar komt bij dat ik mn koffie kreeg in een kartonnen beker. Als iets vies smaakt ( maakt niet uit naar de inhoud behalve milkshake) dan is het wel drinken uit een kartonnen beker met een houten staafje als roerijzer….
Ja gets, dat vind ik ook. Inmiddels hebben wij ook een espressomachine met verse bonen. Zoveel Starbucks zitten er namelijk nog niet in Nederland. 🙂
Hier een echte koffiefan! Wat een leuke collectie mokjes heb je! Drinken ze ook allemaal even lekker ?
Ik heb het even voor je nagevraagd. De witte mok rechts bovenop drinkt het lekkerst. 🙂
Zo, dat is een verzameling Starbucks mokken! Ik heb alleen een Starbucks t-shirt 😉 Al heb ik al wel een paar keer bij de mokjes staan kijken, ben blijkbaar toch ook wel gevoelig voor dat soort merchandise. En ik drink niet eens koffie… Ik ga altijd voor de frappucino en cinnamon rolls 😀
Haha, dat is cool! Ik ben ook een hele grote Starbucksfan, vooral van de Caramel Hot Chocolate. Als je nog gebak wilt proberen (naast de carrot cake, die natuurlijk heerlijk is), kan ik de cinnamon roll aanbevelen.
Ik heb trouwens in Parijs met mijn moeder een half uur gelopen omdat we twee meisjes met bekertjes van Starbucks zagen lopen en we hadden toch zo’n trek in die chocoladetaart 😛
Haha, geweldig verhaal! Ik wacht nog steeds op de eerste Starbucks buiten de randstad. Ik heb nog nooit een Starbucks coffee gehad, maar mijn broer zweert erbij. En die frappucino moet ik gewoon proberen. De naam alleen al is geweldig!
Het ziet er altijd zoo leuk en gezellig en knus en mooi uit alleen ik hou niet van koffie 😦
Je vriend heeft wel gelijk, er speelt vast een groot gedeelte aan merkbeleving mee. Maar hier nog een friend/fan hoor. 🙂 Hij zit nog niet in mijn stad en hoop dat dat zo blijft. Zo blijft het bijzonder als ik er een keer eentje tegenkom. Tip, de caramel drizzle sauce die je bij Starbucks kunt kopen. Zit in een soort ketchupfles en kost zes euro. Die drizzle je dan over je froth heen voor een heerlijke caramel koffie. 🙂
Klinkt als een hele goeie tip. Thanks, ook namens mijn vriend! 🙂