Was het toeval dat ik in mijn mailbox een aanbieding van mijn oude sportschool vond of wist mijn personal trainer er meer van? “Een jaar lang gratis sporten“, riep de kop. “Bij een tweejarig abonnement, is het tweede jaar gratis”, fluisterden de kleine lettertjes.
Twee jaar op een sportschool? Ik heb het, om de een of andere reden, nooit langer dan anderhalf jaar volgehouden, tot viermaal toe!
Op het moment dat je je inschrijft heb je er echt zin in. Je neemt je voor minimaal twee keer per week te gaan, liever meer natuurlijk. Op het rooster zoek je de lessen uit die je leuk lijken. Het liefst was je meteen na je werk doorgegaan naar zo’n les. Vooral om te voorkomen dat je eerst naar huis moet en op die gevaarlijke bank terecht komt waar je dan de rest van de avond blijft hangen. Maar helaas, de lessen starten pas om 19.00 uur en niet om 17.00 uur.
Die lessen zijn trouwens hartstikke populair. Je kunt echt niet binnen komen wandelen in zo’n les wanneer jij er zin in hebt. Nee, nee. Je moet een muntje halen om mee te mogen doen, een half uur voor de les begint. Om dat muntje te kunnen bemachtigen ben je echter een half uur voor de les mooi te laat. Dan staat er al een rij van tig dames te wachten. Jammer joh.
Je leest het al, ook al moet er nog steeds een paar kilo af, deze aanbieding van de sportschool is niet aan mij besteed. “Ik wil liever thuis iets doen”, heb ik ooit geroepen en zo zijn enkele jaren geleden de crosstrainer en de WII in huis gekomen … maar daarover later meer.
Miss Appelig 
Ik heb precies hetzelfde probleem. Tenminste.. Ik wil ook naar de sportschool, maar ik weet echt niet of ik het langer dan een maand volhoud. Dus nu denk ik elke keer: zal ik wel? Zal ik niet? Misschien moet ik het maar gewoon doen, dan doe ik in ieder geval meer dan nu, haha!
Ik weet inmiddels dat ik het niet langer dan 1,5 jaar volhou, dus ik hou in mijn achterhoofd dat het voor een jaar is. En goed de kleine lettertjes lezen zodat je er na een maand nog vanaf kan natuurlijk. 🙂