In totaal heb ik vijf keer een schrijfcursus gevolgd bij het SKVR in Rotterdam. De eerste cursus was Korte verhalen voor beginners. Tijdens de eerste les kregen we een geur voorgeschoteld. De docent kwam langs met een doosje dampo (dat zag je niet dat rook je dus). Naar aanleiding van die geur moest je een A4tje volschrijven. Daarna kwam het enge, je moest je tekst voorlezen voor de groep en dan kwam er kritiek. De docent probeerde deze eerste les voorzichtig opbouwende kritiek te leveren. De medecursisten waren nog voorzichtiger en kwamen met opmerkingen als: “Ik vond het wel goed geschreven.” Laten we nou eerlijk zijn, aan zo’n opmerking heb je natuurlijk helemaal niks.
Een van de cursisten las zijn werk voor en het was te merken dat hij erg tevreden was over zijn eigen tekst. Nadat hij zijn tekst voorgelezen had keek hij met een zelfvoldane glimlach de klas rond. De docent gaf wat aanwijzingen hoe hij de tekst beter kon maken en de glimlach bevroor op het gezicht van de cursist. De volgende lessen was de jongen niet meer aanwezig, waarschijnlijk te druk het met publiceren van zijn boek :-).
Tijdens de eerste schrijfcursus heb ik veel geleerd. We kregen elke week een opdracht mee voor thuis waarin we werkten aan een dialoog of aan de opbouw of we leerden om een verhaal in één tijd te schrijven en niet te wisselen tussen voltooid verleden en tegenwoordige tijd. Ik gaf mezelf altijd nog een extra opdracht mee. Het verhaal moest aan het einde een overwachte wending hebben en het liefst een klein beetje grappig zijn. Pas als ik wist wat die wending was kon ik het hele verhaal schrijven.
De eerste cursus beviel mij en een aantal medecursisten zo goed dat we doorgingen met Korte verhalen voor gevorderden. De discussies kwamen nu wat meer op gang. Ik kan me herinneren dat een van de cursisten het had over de strakblauwe rok van de hoofdpersoon en dat de docent uitlegde dat strakblauw alleen voor de lucht kon worden gebruikt. Zoals je mag verwachten na wat schrijflessen werden de verhalen van alle cursisten steeds wat beter. Aan het eind van de cursus vonden we het jammer dat er niet nog een vervolg was.
Nadat ik een half jaar cursusloos was geweest sprak ik met 2 oud-cursisten af om naar de open dag van de SKVR te gaan om naar een vervolgcursus te zoeken. Daar schreven we ons in voor de cursus Lange verhalen.
Miss Appelig 