Ik heb mijn zinnen nu wel gezet op boetseren, maar dat wil niet zeggen dat ik mijn andere grote liefde, het schrijven, geheel de rug toekeer. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik de laatste tijd (behalve op mijn blog) niet zo veel meer schrijf. Voor schrijven moet je namelijk je hersens gebruiken, ik in ieder geval wel. Ik kan het niet als ontspanning doen zoals bijvoorbeeld boetseren of schilderen. Je moet nadenken over wat je op papier zet en, als je al wat verder in je verhaal bent, ook nog bijhouden of het wel klopt met wat je eerder hebt neergepend.
Wanneer men mij in de 6e klas van de lagere school vroeg wat ik later wilde worden dan zei ik steevast: schrijfster. Later kwam daar kamermeisje in een hotel, etaleur, kok, fotograaf, binnenhuisarchitect, ‘iets’ bij een tijdschrift en cameravrouw bij voor het geval dat schrijfster niet mocht lukken. Een aantal klasgenootjes uit die 6e klas zit nog te wachten op mijn eerste boek dat ik hen beloofde toe te sturen.
Rond mijn 11e ben ik begonnen met schrijven. We hadden op de lagere school een bak met reken- en taaltaken staan. Daar moest je een paar keer per week een taak uitpakken en maken. Ik zocht er zo vaak mogelijk een opstel schrijven uit. Die waren er genoeg want de andere kinderen lieten die juist in de bak staan. Ook thuis schreef ik reisverslagen van onze vakanties en ik begon aan een heus boek. Het heette ‘De herriebende’ en ging over twee rivaliserende weeshuizen. Ik beleefde vooral ontzettend veel plezier aan het bedenken van namen voor de hoofdpersonen. Ik probeerde ook veel hoofd- en bijpersonen in het verhaal te proppen om maar lekker veel namen te kunnen verzinnen. Uiteindelijk heb ik zo’n 90 kantjes geschreven. Heel leuk, maar volledig onbruikbaar natuurlijk.
Daarna lag de pen een hele tijd stil. Af en toe deed ik nog een poging en de vakantieverhalen bleef ik noteren. Tijdens mijn werkzaamheden als dtp’er en mijn deelname aan de redactie van het personeelsblad begon het weer te kriebelen. Uiteindelijk trok ik 2001 de stoute schoenen aan en schreef me in voor mijn eerste schrijfcursus.
Miss Appelig 