Een aantal jaar geleden kocht ik in Nijmegen bij een kunstenares twee geboetseerde en gedeeltelijk geglazuurde meiden waar ik helemaal vrolijk van werd. De laatste tijd lijken deze meiden me vanuit de vensterbank aan te moedigen om ook eens te proberen zoiets te maken. Een goede vriendin wilde mij voor mijn verjaardag een uitje cadeau doen. Ik hoefde er niet lang overna te denken, ik wilde boetseren. Het werd een kleiworkshop bij Dorothé Arts in Utrecht.
Nu heb ik sinds de lagere school (na mijn gekleide asbak met groene knikkers) bijna geen klei meer aangeraakt. Maar ik zou deze middagworkshop niet voorbij laten gaan door uren te denken over een onderwerp om tenslotte in het laatste half uurtje toch maar weer een asbak te maken. Al weken voor de workshop was ik aan het denken en schetsen. Ik wilde een mollig vrouwtje maken, niet te gedetailleerd om het mezelf niet te moeilijk te maken.
Na een korte maar duidelijke uitleg van de ‘juf’ gingen we van start. De rode chamotte klei beviel me goed en al snel ontstond een grote homp waaruit mijn vrouwtje moest ontstaan. Met een houten spatel en wat hulp van Dorothé kwamen de lijnen van de armen tevoorschijn. Na het uithollen van het lijf kon het hoofd met hoed erop en vervolgens plakte ik haar benen vast. Ik was tevreden over het resultaat. Jammer dat je hierna veel geduld moet hebben. Het beeldje moet namelijk eerst twee weken drogen voordat het gebakken kan worden.
Miss Appelig 